Mooie motorverhalen - Jos Lammers

eclamebureau voor die zalmspotjes moet hier ook geweest
zijn. Tussendoor moest ik telkens door tunnels van het type
koud, donker, nat en kilometers lang. De graad of achttien
van buiten voelt als warme armen als je er eindelijk uit rijdt.
Wanneer ik in de berm mijn gegrilde worstje zit te eten,
rijdt BMW-Seedorf het benzinestation binnen.
14.36 uur
Ik sta op de laatste pont die ik op het vasteland moet
nemen, de oversteek over het fjord net onder Narvik, de
noordelijkste havenstad van Europa. Tenminste, zo lang de
zee niet is dichtgevroren. Tegen een achtergrond van
mistige, altijd-ver-weg-bergen klampt een Nederlandse
vrachtwagenchauffeur mij aan om herinneringen op te
halen aan de tijd dat hij nog op zijn Goldwing reed. Vanuit
zijn cabine monstert hij nog steeds de wegen die zich voor
hem ontvouwen en schat hij in hoever hij hem plat zou
moeten leggen. ‘Heerlijk zeker?’ vraagt hij, met een blik op
mijn K. Zelf zit hij niet meer op de motor. Na een ongeluk in
Schotland moest hij stoppen, orders van zijn vrouw. ‘Maar
laatst in Ierland kon ik een Hondaatje van iemand lenen’,
zegt hij, terwijl hij om zich heen kijkt of niemand
meeluistert. En geeft dan een veelbetekenende knipoog.
‘Helemaal alleen?’ vraagt hij, terwijl de kapitein ruim voor
de pont aan de overkant van het water is de voorpunt van
de boot vast omhoog doet. Het geeft ons uitzicht op een
houten kiosk met een picknicktafel ernaast en op de weg
49