Mooie motorverhalen - Jos Lammers

veegt.
“Ik weet het niet!” roep ik naar achteren.
Hij geeft geen antwoord. Ik kijk nog eens goed op het vel
papier waar ik voor we vertrokken al onze
overnachtingsadressen op het getypt. Maar meer dan
Chateau de Ganspette wil het niet worden. En het dorp
heeft het een en ander, maar een Chateau hoort daar
absoluut niet bij. Aan het eind van de straat maak ik een ubocht
en rij nog een keer heel langzaam terug. De straat
heeft geen naam. Tenminste, hij heet gewoon hetzelfde als
het dorp, Eperlecque. Inmiddels weet ik bijna zeker dat er
nog maar een paar mogelijkheden over zijn. Of er is
helemaal niets waar we kunnen overnachten en ik heb het
helemaal verkeerd begrepen. Of na veel zoeken komen we
ergens bij een familie vol lokale inteeltfiguren terecht, die
ons grijnzend honderdvijftig frank afhandig maken voor een
broeierige zolderkamer vol muggen en met vlooien in de
dekens. Eten kan natuurlijk al helemaal niet, laat staan wat
wijn drinken, of bier, waar ik inmiddels een grote behoefte
aan heb.
150