Geven en nemen - dr Erwin JO Kompanje

oering van het lichaam wel degelijk aan de orde. Hier zullen de bezwaren die
onder anderen door de intensive care-verpleegkundigen aangedragen zijn op
terug te voeren.
Zijn er alternatieven? Het inbrengen van de DBTL-catheter is een handeling die
minimale mutilatie van het dode lichaam tot gevolg heeft. Door de catheter
binnen afzienbare tijd na het ontstaan van de circulatiestilstand in te brengen en in
situ perfusie van de nieren op te starten zijn de nieren zonder uitwendige hartmassage
op een correcte wijze te preserveren. Eigenlijk is de uitwendige postmortale
hartmassage een overbodige handeling in het licht van de beschikbaarheid van de
techniek van de in situ perfusie door een DBTL-catheter. Dit handelingsalternatief
is in moreel en emotioneel opzicht een beter alternatief dan de postmortale hartmassage
en het onverwijld afvoeren van het lichaam van de overledene naar de
operatiekamer voor uitname van de organen. Consequentie is dat de mogelijkheden
tot de in situ perfusie voortaan standaard op de intensive care-afdeling aanwezig
zouden moeten zijn. Hierna zou postmortale hartmassage een handeling
zijn die niet meer toegepast zou hoeven worden) en toch behoud van de nieren
voor transplantatie tot gevolg heeft. Andere vitale organen, zoals hart en lever, zullen
bij deze situatie als verloren moeten worden beschouwd, hetgeen met oog op
de schaarste aan deze organen weer onwenselijk is.
7.8 CONCLUSIES
Eén van de in de literatuur genoemde categorieën NHB-donoren is 'dead on
arrival'. Er wordt echter in de literatuur met betrekking tot NHB-donatie geen
goede definitie van 'dead on arrival' gegeven) hetgeen inclusie moeizaam maakt.
2 Er is, volgens de internationale literatuur op het gebied van spoedeisende hulpverlening,
sprake van 'dead on arrival' als bij een volwassen nonnotherme
patiënt er buiten het ziekelmuis een bloedcirculatiestilstand en ademhalingsstilstand
is ontstaan, resuscitatie langer dan vijf minuten buiten het ziekenhuis
heeft plaatsgevonden, en er geen palpabele pols bestaat bij binnenkomst in het
ziekenhuis. De. 'dood' is bij deze definitie van 'dead on arrival' dus niet duidelijk.
Een patiënt die voldoet aan deze definitie is dus niet per definitie als potentiële
NHB-donor te zien.
3 De lvlaastrichtse categorieën 1 (dead on arrival) en 2 (unsuccesful resuscitation)
kunnen gezien de bij (2) genoemde definitie beter als één categorie
worden beschreven. De meeste categorie 2 donoren zullen op de spoedeisende
hulpafdeling voorkomen, nadat zij daar zijn binnengebracht na een circulatiestilstand
buiten het ziekenhuis en kunnen dus per definitie onder de benaming
'dead on arrival' vallen.
4 Ten aanzien van de tweede Maastrichtse categorie (unsuccesflll resuscitation)
kan in het algemeen gesteld worden dat een resuscitatiepoging als vruchteloos
255