Geven en nemen - dr Erwin JO Kompanje

deskundigen uit het gezondheidsrecht en de medische ethiek te betrekken. Een
protocol is een discussiestuk) voor verbetering en verduidelijking vatbaar. Beide
bestaande protocollen zouden de toets voor een nationaal bruikbaar protocol niet
kunnen doorstaan.
Nu volgend zal ik inhoudelijke voorstellen VOOf een eventueel in Nederland
bruikbaar NHBD-protocol geven. Daaruit zOlluiteindelijk een nationaal protocol
ktmnen voortkomen. Zoals gezegd voldoen de beide Nederlandse NHBD-protocollen
niet volledig aan de eisen die men aan een dergelijk protocol zou mogen
stellen. In het Maastrichtse protocol zijn het met name de terminologische onjuistheden
en procedurele slordigheden die het protocol niet optimaal maken) in
het Nijmeegse protocol zijn het vooral de onlogische procedurele regels die het
protocol voor de algemene praktijk bij alle categorieën NHB-donoren minder
bruikbaar maken. In een voor de Nederlandse situatie bruikbaar NHBD-protocol
zullen onder andere de volgende zaken helder en duidelijk moeten worden omschreven:
Beschrijving wat onder een NHB-donor en een NHBD-procedure moet
worden verstaan.
2 Categorieën van NHB-donoren, inclusiecriteria, definities.
3 Eenduidig taalgebruik ten aanzien van hartstilstand (cardiac arrest)
en circulatiestilstand.
4 Het bewaken, toetsen en bevorderen van de k\valiteit van de zorg rondom
een NHBD-procedure.
5 Het definiëren van taken en verantwoordelijkheden van de verschillende
actoren bij een NHBD-procedure.
6 Het omschrijven van handelingsscenarids (de praktijk), waarbij een verschil
zal moeten zijn tussen situaties waarbij men toestemming heeft van de patiënt
(centrale registratie) en situaties waarbij deze toestemming ontbreekt.
2 Uitwerkillg
1 Een irreversibele circulatiestilstand als oorzaak van de hersendood
Een aan de circulatiestilstand ten grondslag liggende hartritmestoornis (asystolie,
elektromechanische dissociatie of ventrikelfibrillatie) zal in dit geval zolang
moeten bestaan dat men met zekerheid kan aannemen dat de hersenen onherstelbaar
en geheel verstorven zijn. Dit zal dus, gezien de praktische pathofysiologische
ervaring, in ieder geval langer dan 10 minuten moeten zijn. Bij de doodverklaring
bij de mens zal het gaan om de zekerheid van het afsterven van de hersenen, niet
om het afsterven van andere organen, zoals het hart. Voorbereidende handelingen
in de zin van het inbrengen van de DBTL-catheter kunnen bij toestemming van de
betrokken patiënt reeds eerder plaatsvinden. Voor het aansluiten van de in situ
perfusie zal men moeten wachten op het moment dat het afsterven van de hersenen
aannemelijk is.
290 H 0 0 F 0 ST U K 9