Geven en nemen - dr Erwin JO Kompanje

liter perfusievloeistof per procedure nodig 361 • De techniek van in situ perfusie met
behulp van een DBTL-catheter is door velen beschreven 362 •
2 AbdolllÎllol coolillg
Odoff et al. (1994) beschrijven NHBD-procedures waarbij de gehele buikholte
voor uitname van de nieren werd gekoeld. Na het vaststellen van de dood werden
via een vijf centimeter lange incisie boven de navel hvee catheters ingebracht. Eén
van de catheters (een thoraxdrain) diep in de buik, de ander (een Foleycatheter
met opblaasbare ballon) onder het peritoneum. Via de'thoraxdrain' werd Ringerslactaat
oplossing van 4 oe op maximale snelheid ingebracht. Via de Poler catheter
is er de mogelijkheid de vloeistof weer af te laten lopen. Hierna volgt snelle uitnalne
van de nieren op de operatiekamer.
3 Postmortale hartmassage en beademing
Aydin et al. (1995) beschrijven 15 op een intensive care opgenomen patiënten bij
wie na een hartstilstand overgegaan wordt tot een NHBD-procedure. Direct na de
hartstilstand werden de potentiële donoren naar de operatieafdeling gebracht,
terwijl uitwendige hartmassage werd toegepast. Onderwijl werd heparine en natriumbicarbonaat
toegediend. Op de operatieafdeling stond een chirurgisch team
klaar om de beide nieren en bloc uit te nemen. De procedure duurde gemiddeld 35
minuten. Het onderliggende lijden was in 14 gevallen een trauma en in één geval
een cerebrovasculair accident. Ook Castelao et al. (1993) volgden deze procedure.
Alle donoren kregen op de intensive care of neurochirurgische afdeling een circulatiestilstand,
waarna onmiddellijk tot preserverende handelingen werd overgegaan
(toediening van heparine en mannitol, en uitwendige hartmassage en kunstmatige
beademing), waarna de donor direct naar de operatieafdeling werd
vervoerd. Dunlop et al. (1995) beginnen 30 minuten na de circulatiestilstand met
de in situ perfusie. Hartmassage en kunstmatige beademing werden gecontinueerd
met behulp van een cardiorespiratoryresllscitator (Thlllllper CPR board). De
DBTL-catheter werd, als de familieleden niet aanwezig waren, zonder hun toestemming
ingebracht. Nadat de familieleden in het ziekenhuis gearriveerd waren
werd alsnog toestemming gevraagd. Alonso et al. (1997: 1378) beschrijven 39
patiënten bij wie na een vruchteloze resllscitatiepoging een NHBD-procedure
werd gedaan. Direct na het staken van de resuscitatiepoging, waarbij tenminste 3
minuten een iso-elektrisch elektrocardiogram kon worden geobserveerd, nam het
transplantatieteam de overleden patiënt over. Deze dienden direct heparine en
mannitol toe en vijf minuten na het staken van de resuscitatie vingen zij, in afwachting
van de komst van en toestemming door de familieleden, opnieuwaall
met uitwendige hartmassage en kunstmatige beademing. Kon, nadat toestemming
was verleend) uitname van de nieren pas na meer dan 120 minuten plaatsvinden)
261