boblebadet

og skatte- og avgiftslovgivinga. Hadde han drivi eit vanleg
blildcenslagarfirma, fått oppdraga i åpen priskonkurranse med
andre og betalt skatter og avgifter som han skulle, så kunne han
umuleg hatt råd til så rundhanda utdeling av gåver og bidrag, til
personar og parti som han såg på som vener. Han hadde råd til
å vere ein så stor partisponsor fordi han kunne putte i eiga lomme
ein god del pengar som skulle ha hamna i stats- eller kommunekassa.
Ein del av desse pengane kom Oslo Ap og enkeltpersonar
i partitoppen til gode. Fram til sommaren 1988 vart
Oslo Arbeiderparti delvis finansiert på korrupt vis.
Den korrupte finansieringa av varaordføraren sitt boblebad
er berre ei lita brikke i denne samanhengen. Den sjekken på
50 000 kroner som blikkenslagaren sendte til tidlegare byrådsleiar
Hans Svelland for «konsulenttenester» sommaren 1989, er
ein del av det same.
Så lenge leiinga i Oslo Ap ikkje vedgår dette, og ikkje tar eit
åpent politisk og ideologisk oppgjer med denslags, så er partiet
heller ikkje i stand til å 'rydde opp' i Oslo-korrupsjonen.
Avsløringane i Oslo har ført til at maktpersonar rundt om i
norske rådhus er livredde ordet korrupsjon. Når du kjem eit
godt stykke opp i den kommunale maktpyramiden, så møter du
mange stader ein tverrpolitisk vilje til å beskytte korrupte forhold.
Korrupsjonsbeskyttarane er like viktige og like farlege
som dei åpent korrupte. Kanskje er dei farlegare, fordi dei sjølv
har eit reinare rulleblad og bruker sin eigen posisjon og si eiga
truverdighet til å hindre at dei korrupte blir tatt.
www.pdf-arkivet.no/folkvord/ 2014