PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

an sartzen danak, sagardotegian daudenak
danak konbidatu bear iza ten ditu.
Badira batzuek oso argiak: aurrena joan
sagardotegira, ta barrikaren urrean jarri; ta
an sartzen diran danenak edan eta ala ere
ez dira betetzen.
Sagardo on samarra egokitzen bazan,
laster enteratuko ziran urrutitxokoak ere.
An etorriko ziran urrengo egunean. Pare
bat milla litroko kupela izanagatik, laister
ustuko zan.
Sagardotegia gauza ederra zan; oitura
ederra. Ango bola-tokia ta ango tokako tokia!
Ango batak bestea gonbidatze ori ta
ango sanidadea!
Askotan txorkatilletarañoko putzua
eginda barrikaren aurrean. An sagardoa
saltzen zegoanak ere, oñetako onak ez bazituan,
ankak etzituan legorrak izango.
Boletan-da ederki entretenitzen ziranak
baziran. Tokan ere bai. Antiguako Xarpatarrak
eta Potxolo, Añorgako Alkain bat,
Anton Beltz eta oiek, ogia jaten baño naiago
iza ten zuten. Bolan da tokan egun guzia
pasatzeko kapaz ziran aiek.
Trabesak ere izaten ziran. Bolan ari baziran,
"Iruan par lau baietz!" batek esango
zuan; da besteak: "Ezetz! Badijoa!".
Igual duro bat jokatu. Orduan etziran duroak
orain bezin ugari iza ten.
Tokan baziran, berriz, sei fitxa iza ten
ziran da artan ere: "Seitatik bi baietz! lru
baietz", ta orrelaxe jokatuko zuten dirua.
Berak bolariak ez diranak ere, iza ten
dira jokatzen amorratuak. Beste bat bola
edo tokako fitxak tiratzen ari baldin bada,
arekin jokatuko du dirua: onenbeste baietz
edo onenbeste ezetz. Jokatzeko gogoa daukanak,
beti asmatuko du nola jokatu.
Antiguan zortzi sagardotegi ezagutu
giñuzen. Gu an lanean ibilli giñanean, baziran
zortzi sagardotegi. Gu jaian, beran-
Berriz plazara
146
du samar jaikitzen giñanean, etxean gosaldu
ta meza nagusira joango giñan. Eta
orduan ederki kontatzen ziran aiek; danetan
baso bana bada ere edan bear iza ten
genduan guk.
Orduan ainbeste sagardo eder ez da
geiago ikusiko. Sagarrak ere gutxitu dira,
ta bear baño lenago ari dira galtzen ere,
jendeak ez diote kaso aundirik ere egiten
da.
Ganadu-jatekoa ere terreno gutxian
asko nai iza ten da; eta, sagarra dan tokian,
berriz, ez da orrela izaten. Gutxi ta aula
izaten da sagar-arbolaren azpian.
Garai bateko gizonak bizi balira, negar
egingo luteke oraingo mundu oneri begiratuta.
Elkoorko Luis Aundia, Jose Urresti eta
Eperreneko Prantzisko, eun da ogei bat kiloko
gizonak, aiek jakiten zuten bazkari
ona nun zegoan Donostian. Aiek jai-eguardian
beti Donosti aldera joaten ziran, eta
illunabarrean atzera gora etorriko ziran.
Ortxe Ibaeta aldeko gizonak ziran aiek;
eta, ederki gobernatuta, umore ederrean
Konporta aldera bilduko ziran.
Batean, Ernanira joan omen ziran enbotellatzera,
eta bi ernanitar da Jose Urresti
eta Elkoorko Luis asi omen ziran enbotellatzen.
Edan egiten omen zuten da
gosaria ere ona omen zan, da bapo jarri
danak ere.
Baña ernanitar oiek erretira egin omen
zuten amaikak alde ortan-edo, ta beste bikotea
etorri omen zan; da segi igaratar edo
ibaetar oiek sagardoa enbotellatu ta sagardoa
edan.
Ari omen ziran gogor, da ernanitarrak
ere asi omen ziran, da bapo jardun omen
ziran puska batean. Bazkaria ere izango
zan an gure etxean ainbatekoa; ta arratsaldean,
bostak alde orretan, asi omen ziran