PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

irakurtzen ari giñan; da uraxe ikasi genduan
bai ondo, ta komunioa egin genduan.
Nik, sei urte nituaneko egin nuan. Besteak
ere alako moduan ibiltzen zirala uste
det. Orduan, komunio txikia esa ten zaion
ori egin da pakea iza ten zan. Komunio
aundia egiten gero asi ziran, amabi urterekin
da orrela.
Jolasak ere bagiñuzen: erre-katian da
orrelakoak. Bi edo iru jarri erretzen. Ikutu
egin bear izaten zitzaien, bildu arbola batera
edo orrela, ta an jarri soka luzean.
Libratzea ere iza ten zan: erre gabe zeudenak,
danak an ibilliko ziran bueltan; sokari
ikutu ezkero, libre izaten zan soka
dana. Soka umeakin egiten zan, eskua batak
besteari emanda.
Pelotan ere ibiltzen giñan zelaiean. Ziarrera
esaten genion. Erdian arraia egin da
arraia pasa bear iza ten zan. Guk ez genduan
frontoi bearrik izaten. Orain fubolean
ibiltzen da ala. Orduan ez genduan guk
baloirik ezagutzen.
Arruara jetxitzen giñan, bai guk poz
ederra! An bazegoan, ba, frontoia! Ez giñan
bereala aspertuko, guk ura libre arrapatzen
bagenduan. Antxe bai gozatuko giñala!
Etzan izugarria izango frontoia ere;
baña, gu an zelaiean ziarrera oituta, beste
grazi bat izaten zan, frontoia txarra izanda
ere. Guretzat etzan frontoi txarrik orduan.
Tikili-takuluak ere iza ten giñuzen, ba, ta
aiek ziran onak! Intxusari muna atera ta
trapoarekin takoak egin. Zeñek baño zeñek
obeak eukitzen giñuzen takoak. Gogortu
ta luzaro ibillitakoak obeak iza ten
ziran. Tira ta atzera billatu egin bear, al bazan
beintzat. Tako onak eukiko giñuzen
pare bat edo iru bat, eta soldadua gerrarako
baño obeto preparatuta egoten giñan
gu.
Berriz plazara
42
Gure lagun batek beti tikili-takuluak
onak izaten zituan. Eskolatik etxera gentozela,
batean, basarri baten ondoan 0110-
-mordo aundia zegoan, da ura beti ixilik
ibilli oi zan, gure lagun ori, alegia. Beti
egingo zuan zerbait azioa, ta tiratzen du
olIo-pilla ortara; sartzen dio bati ipurdiko
luma tartean takoa ta aren karraxiak 0110ak!
Ura mogitu zanean, baita besteak ere
danak. Guk jarri genduan an eskandaloa.
Bai; guk ere andik aldegin bear izan
genduan aguro. Etxeko andrea bes tela
etzan aterako gozoa; etzan ondradu oietakoa
ere. Arrazoi pixka bat ere bazuan orduan.
Etxe-buelta itxia izaten zuan; kurioso
eukiko zuan ark. Gu urrengo egunetan
antxe pasako giñan beldurrak, baña etzigun
beñere ezer esan, da gu konforme gelditu
giñan.
Burrukan ere ibilli oi giñan, da benetan
gañera. Irutik bira iza ten zan gure burruka,
erdian arraia eginda. "Bat, bi, iru!" ta
eldu orduan. Anka arrapatzen bazan, suertea
iza ten zan. Berdin samarrak baziran,
beintzat, derrepente botako zuan ark. Anka
arrapatzen ez bazan, gerritik edo orrela, ta
burruka berdiñagoa izan oi zan orduan.
Pena iza ten zuan azpira joaten zanak.
Txori-kabiak billatzen ere ibiltzen giñan,
da billatu ere bai. Gu umeak giñanean,
an baso aundiak ziran, da txori asko
iza ten zan. Nik billatutakoa beste batek billatzen
bazuan, ori izaten zan txarra. Begiratzera
ginjoazenean ere, zer kontua eukitzen
genduan! Iñork ikusi gabe ta ezkutuan
ibilli bear.
Umea olakoxe ilusioakin bizitzen da.
Umetako gauzak akordatuta ere, parrez
egoten naiz askotan.
Arbola luzeak ere iza ten ziran batzutan,
da aietan beleak eta zapelaitzak eta
orrela egiten zituzten. Igo egin bear ara.
Ni ez nintzan oso motela. Luzean da naia-