PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

lñoiz erropak busti samartuta-edo ikusten
bagiñuzen lanetik etorritakoan, laster
ezango zuan arek:
-Tira: erropa oiek erantzi!
Segituan garbituko zituan, da jarri legortzen.
Konfiantza aundiko pamelia zan
ura.
Zerra-toki inguruan egur gutxi baldin
bazan, berealaxe esango zuan nagusiak:
-Zerra-tokian egurra palta báda, ez
gero ibilli egurra junta tu ezinda! Idiak
emen zeudek alper-alperrik!
Eta an joango zan ura, artu idiak eta
egur juntatzera. Erreka txar bat bazan basoaren
erdian; eta an ere, ots egiten bazien,
antxe pasako ziran aiek nagusiaren a!zetik.
Lenbizi buruz bera sartuko ziran errekan;
eta gero, ertetzeko, buruak altxatu eta
aide ertengo ziran. Trongo aundiakin ez
det esaten; baña, puska txikia bazan beintzat,
an joango ziran aiek nagusiari segika.
Idi zarrak ziran aiek eta ondo leziatuak.
Ni an morroi nengoan arte erosiak ziran
aiek; San Antonio egunean Urkiolara
joan da andik ekarriak, milla bederatzireun
ogei ta bederatzian; berrogeian atera genduan
guk basoa eta amabigarren urtean zijoazen,
eta biak sano ziran artean.
Orduan ere ango karreteria egiten parte
artu zuan nagusiak. Beste batzuei esan
zien, ta bera ere an zan. Zubeltzu bertsolariaren
anaia zan bat, bestea koñadoa,
Martin Presaldekoa eta nagusia bera. Lau
oietxek ziran ango egurrak eraman zituztenak.
Aiek laura k an ujuka asten ziranean,
erreka-zulo artan etzan atsegin izaten.
Makalak eta lertxunak eta altzak eta urkiak
eta olako enbalajerako moduko egurrak,
danak Zarautzara saldu genituan.
Lizarrak, berriz, Legazpira Patrizio Etxeberriari.
Oiek danak segituan kamiora atera
giñuzen; bakoitza salduta zeuden toki-
Manuel Olaizola "Uztapide"
169
ra bialdu eta berealaxe dirua artzeko modua
egiten genduan.
Aritzak eta pagoak eta gereziak eta
orrelakoak, berriz, bertan zerratu egin giñuzen.
Orretarako bi koñadoak ekartzen
giñuzen, eta ederki moldatzen giñan. Aiek
biakin nik zerran egiten nuan, eta anaiak
trongoa landu. Aiek pagoak zerratu arte
eduki giñuzen bi koñadoak.
Aritzak eta gereziak eta orrelakoak
geok biok zerratzen giñuzen jeneralean,
oiek trongo txikiagoak iza ten ziran, ba. Lenengo,
biok trongo lantzen egiten genduan;
eta gero, berriz, zerran.
Tokia ere ederra zan ura: trongoa iñora
iges egin bildurrik etzan an izaten. Zerra­
-tokia, berriz, errekan eduki genduan luzaro;
eta, an egurrak gutxitzen ziranean,
nagusiak ekarritzen zituan. Ez genduan
egur-paltarik izan beñere taller aldeano
Nagusi ura baño txarragorik ez bagiña,
mundu ontan ez litzake dan aña gerra ta
eskandalo izango. Biotz aundiko gizona
zan ura. Bere etxeko lanakin baño geiago
akordatzen zan ura gurekin; eta, ura ala
ikusten genduanean, guk ere zerbait egin
bear.
Tratua, gizonaren buruaren parean esku
biakin bueltan arrapatzen etzana botatzea
libre genduan. Lodiagoa ere utzi egiten giñuzen.
Bazeuden an lizar batzuek, eta aritzak
ere bai, tamaña ori baño piska bat lodiagoak,
urte gutxian ederrak egingo ziranak;
eta aiek botatzea etzuan kontzientziak
agintzen, eta alakoak utzi egiten giñuzen.
Guk ere basoa, beste zenbaitek artuta baño
askoz obekiago utzi genduan.
Ura tratua egin zan bezela bota ta garbitu
balitz, konparazio baterako erretzeko
egurrik ere gabe utziko genituan; baña
etzegoan ura egiterik, ura zan bezelako pa-