PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

eta euskera izanik
guztiyok besotan.
Bas.: Beti izan zazute
euskeran moldia,
izkuntza ez eduki
barrenen gordia;
doblatuko litzaiguke
guri abildadia,
Manuel, baldin bagendu
oien edadia.
Uzt.: Indarrak bajatzen ta
estutzen arnasa,
era orretan ezin
bizi leike lasa;
guk e len izan gendun
sasoi ta jolasa,
edade ori zaigu
azkar asko pasa.
Lop.: Gauza ortan nik ere
auxe azalduko:
gazteakin mundua
ez dala galduko;
ezin litezke izan
zar auen moduko,
baña zartuko dira
ainbeste ein orduko.
Bas.: Gaztiak beti ematen
didate inbiri,
ortatik sartu nai nik
iru edo lau ziri;
urtiak pasa zaizkigu,
koloriak zuri,
zeñek artu lezaken
edertasun ori!
Uzt.: Pozetan bizi dira
sasoiko egonik,
seguru eztakit baño
ala pentsatzen nik;
gogoratutzen gera
urtiak juanik,
Manuel Olaizola "Uztapide"
273
naiz gaztetan ez uste
zartuko geranik.
Ez gera konturatzen
edadez sarritan,
naiz-ta ikusi arren
zar auek begitan;
begira nola dauden
orain inbiritan,
gazte ez gera izango
iñor bi alditan.
Olako tokitan egin
litezke gaur lerrak,
erremeritu zaizkit
atzoko okerrak;
jan ditugun platu danak
ain zeuden ederrak,
etxeko sukaldariei
eman ba eskerrak.
Atzo're egin giñuzen
otordu bikaiñak,
zerbait esan liteke
berriya dakiñak;
Basarrik ekarri ununtz
sekulako miñak,
seguro sendatu du
emengo txanpaiñak.
Ni ere arritzen naiz
auen esanian,
emen izandu gera
denok afanian;
eta oso gustora
jan ta edanian,
neurririk ez baidegu
debalde danian.
Basarri zarra, askatu
zeure memoriya,
goitik bera ez baldin bada
oso eroriya;
goizian Uztapide're
triste ta nagiya,