PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

gusiak beste aieri laguntzen zien, ta ia, mutillak!
Bederatzi lagun da danak lanean. San
Juanetan ere eguna argitu-zai egoten giñan
zerra-tokian. "Etziok illuna etorririk!"
geure artean. Bota bat, jaso bestea, egun
guziko lana. Ura lan aspergarria! Ez dira
egunak motzak joaten.
Besteak baño gutxiago etzan ebaki nai
izaten. Illuntzean apuntatu egiten ziran
ebakitako trabesak. An besteak aña trabes
nai, ta egonda etzan izaten. Aspertu ta noiz
edo noiz egurra biltzen egun erdi bat tokatzen
bazitzaigun, kontentu. Baña gutxitan
tokatuko zitzaigun guri olakorik.
Zerra jartzen ondo zekian nagusiak, eta
ari eskerrak. Aren zerrarekin egurra errez
ebakitzen zan. Segak barea bezela ebakitzen
zuan, eta bildurrik gabe asten giñan
egurra ebaten.
Gosaiarekin etortzen zanean, jeneralean
guk gosaldu bitartean zorroztuko zuan,
da entraman ondo al zegoan ere galdetuko
zuan. Gutxitxo zeukala esa ten bazenion,
emango zion ikutu bat, eta milagroa izango
zan ark gaizki jartzea,
Joango zan atzera bere taller aldera, ta
milagroz guk deituko genion berriz beste
ogei ta lau orduan. Berriz ere antxe etorriko
zan ura, gosaria esku batean ta lima­
-zorroa bestean. Gizon serioa zan ura, ta gu
ere alaxe ibiltzen giñan arekin.
Ernaniko Florentino zan nagusia. Euriarekin
etzan bildurtzen ura lanean. Ud ara
bustia zan, berriz; ta, mutillak lanik egiten
ez badute, egunak eguna alkarren
urrean iza ten du, ta udara artan, berriz,
etzan egualdi onik. Baña egin-egin bear
noizbait.
Egualdi bustiagatik, etzan ura jatordua
egitera ere txabolara mogituko. Pago azpian
antxe bederatzi lagun jaten. Baña ala-
Berriz plazara
70
re tartera etzan bajatzen. Guk kendu baño
geiago ugaldu; guk jan ala, euriarekin bete.
Babak uretan biltzen giñuzenean, utzi ta
siestara.
Pago-sustrairen baten gañean burua;
guardasola zabaldu ta tapatu; ta matrail­
-ezurrak gogortu ta lerdea dariola, otzak
aguantatu ezinda. Atzera zerrari eldu bear;
antxe lanean piska bat berotu ta orduantxe
bizi.
Egualdi ederra noizbait etorriko zan,
da orduantxe bai poza! Egualdi onarekin
lana egitea ez da ezer. Aurreko egunetan
bustitako erropak ere orduan legortuko ziran,
eta etzan iñork agindu bearrik izaten.
Guk edukitzen genduan aien kezka.
Arropak zikindutakoan, basarriko artzai
bat izaten zan an, da ark eramaten zituan;
baita garbituta ekarri ere.
Berrogeitamar bat trabes ebakitzea izaten
zan eguneko errezioa. Ura egin ezkero,
konforme izaten giñan. Orretara iritxitzen
ez bagiñan, beti iza ten zan alako
kezka bat.
Joan berri artan, egurra berdea zegoan
artean, errez ebaki ere egiten zan. Baña
gero, egurra igartutzen asten zanean, naikoa
lan izaten zan. Mendiaren puntan trabes
bakarreko asko, ta etziran bereala osatzen
berrogei ere egunean.
Bi zerra-toki egin bear, da etzan denbora
asko bear iza ten zerra-tokia egiten.
Egurrak al ziran ariñenak aukeratuta edukitzen
giñuzen. Altzak zuritu ta plantxak
egiten giñuzen; da, bat bukatzen genduanean,
egurrak artu danak bizkarrean da segituan
aldatutzen genduan. Ori mendi­
-puntan izaten zan.
Bein bera ezkero, ori baño egur geiago
biltzen zan. Astebete igual zerra-toki baten.
Orduan deskantsu izaten zan. Goizean asita,
eguna argitzen zuanean, da bat bada