PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Eun da ogei ta bi erraldeko beia ortxe
kendu zuan Nikasio Olazabalek, Oillurta
baserrikoak. Bei ura urtero antxe izaten
zan, bizirik zan arte. Eta bes te geiago
ere bai bei ederrak, ainbestekorik ez
besterik baña. Bi bei ere dezenteak bear
ziran ura ainbeste izateko. Irurogei ta bat
erraldeko bi bei bear, eta gaur ere ez dira
nunai iza ten irurogei erraldeko beiak;
ura bi irurogeiko ere pasa. Bein baño
geiagotan arrituta egon giñan gu bei ari
begira. Izugarria zan ura.
Larogei erraldetik gorakoak asko izaten
ziran ano Gipuzkoan diran onenak
ortxe iza ten dira: Irunen eta Ondarrabian.
Batean izaten diran beiak joaten
dira bestera ere.
Oillurta ere Ondarrabiko basarri bat
da; ura an izango da Ondarrabian ere.
Amar bat buru izango ditu geienean. Ez
pentsatu ura bakarrik izaten duala orrek
begiratzeko modukoa. Arek ekartzen dituanak,
danak izango dira bei dezenteak;
ura bakarrik ez da.
Asko dira bei onak iza ten dituztenak.
Gero, alako ganaduari begira, denbora
errez pasatzen da.
Alako baten kontziertoa bukatuko
zan, ba, eta gu ere asiko giñan gere saioa
egiten, kioskora igota.
Arrillagango Jose Mari an izango zan
gure ondoan. Bestela baño piska bat
geiago beti egingo genduan ura zalako,
baña gu gustora ibiltzen giñan ala ere
arekin.
Urte baten, Basarri ta biok giñan orduan
ere, ta bazkaltzeko denbora etorri
zan da eskiñako taberna arta n genduan
bazkaria. Jendea eseri zan da guretzako
lekurik ez.
Jose Mari Manterola ori an zan orduan
ere, eta bestea Gaztelu guarda; eta
Berriz plazara
210
Basarri ta ni, lau gizon danetara. Ta an
bazkaltzen ari ziranak jaiki-zai ez giñala
egongo gu, eta bes te leku batera joan
bear genduala andik, esan zigun Jose
Mari Manterola orrek.
Eta an joan giñan beste taberna batera.
An bazkari aundi samarra egin izango
genduan-edo. Ardoak ikusi nituan
nik an armiarma-sareak egiñak; eta koñak
frantzesak, eta puruak, bana erre
genduanean, besteak piztu; eta kontua
gora joana izango zan gero.
Eta urrengo urtean bazkarien dirua
emango zutela, eta gu arreglatzeko diru
arrekin. Bueno, guri etzigula inportik eta
konforme giñala bazkaria geok pagatzeko,
dirua ematen baziguten.
Dirua artu gend uan, ba, urrengo urtean,
da Restaurante Toki-Alai-edo badago
Irunen eta antxe bazkaldu genduan
kontrabandista kuadrilla batekin; eta
erriari kobratu ta bazkaria kontrabandista
oiek paga tu zuten, eta gu libre izan
giñan kontu artatik. An bertso-saio bat
egin genduan, eta txalotu giñuzten aiek
ere ederki.
Arratsaldean San Juango plazan egiten
genduan bertsotan, da gu araxe etorri
giñan. Beien despeira iza ten zan, da
bakoitzari beren sariak ematea; eta guk,
sariak emandakoan, bertso batzuek botatzen
giñuzen. Etzan saio aundirik izaten;
dozen erdi bana bertso, geienez ere.
An beiak, errapeak kargatuta, anka
tartean kabitu ezinda; eta zezen batzuek
ere etortzen dira Fraisorotik, bikañak danak.
Banan-banan antxe pasatzen dira,
sariak jaso-alean, San Juango plazan.
Gauza ederra iza ten da ura.
Esan bezela ganaduak pasatzen diranean,
jendea agurtuko genduan, eta artan
bukatzen zan egun artakoa. Nai ba-