PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Zestuako seme bat
Uztapidekua,
euskerarentzat asko
saiatutakua;
arrokeri gabeko
gizona bapua,
gaur ezta billatutzen
nunai olakua,
aita bat bezelaxe
maitatutakua.
Gutxi iza ten dira
orrela diranak,
ondo irabaziak
zuk dituzun famak;
zurekin kantatutzen
ibili giñanak,
zuretzako nunai ta
beti lagun danak,
amaika kontseju on
baditu emanak.
Iñoiz eztu maitatu
arrokeririkan,
burua makurtuta
ibili baizikan;
beti errespetoz ta
ixil-ixilikan,
etzitzaion paltatzen
iñun lagunikan,
sortuko al da berriz
orrelakorikan?
Uztapide gogoan
Nere lagun Uztapideri
biotz-biotzez
378
Gaizki esa ten ez det
nik beñere entzun,
izketan jardutiak
poza ematen zun,
juaten zan tokiyetan
guztiyakin lagun;
gaur Ergoienen dago
umill eta txukun,
pozik egon zindezke
zu ere, Oiartzun!
Ikatz egiten asi
gaztia ziñala,
an e saiatuko zan
ori egiñala;
pentsatu urte batzuk
izango dirala,
gaur ere jarraitzen du
umil da apala,
geienak badakigu
jatorra zerala.
Danok izandu degu
Manuelen premiya,
ori izandu baita
gure giyariya,
ara, lagunak, esan
biotzez egiya;
gaitzak arrapatuta
ixildu txoriya,
lagun guziyak penaz
lertu giñan iya.