PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Diru asko egiñak badira
esneari ura emanda.
Eta Uztapidek:
Oraingo ontan entzun ditugu
oso izketa gordiñak;
danetakoak dira munduan:
gorriak eta urdiñak.
Bai kalean ta bai baserrian
danak dirala berdiñak:
kalen arduai eiten dizkate
esneen uren ordaiñak.
Horrela, bertsolariek leen saioa egin zutenean,
kitarra-jolea lagun zutela, kantuan aritu
izango zen lagun kuadrila bato Cero, berriro
ere bertsolarien txanda izango zen. Eta azkenean
agurreko bertsoak.
Basarrik:
Merezi dituzute
amar milla grazi,
barrenen degun poza
nola adierazi?
Baiña denbora nola
dijoan igesi,
ta guk bear baitegu
abiatzen asi,
agur, mutrikuarrak,
ondo-ondo bizi!
Eta Uztapidek:
Lanerako ez degu
bear ainbat inbentu,
oiek egiten dute
kitarra ta kantu,
ta guk esan eziña
bear ainbat kontu.
Ataunera joateko
autobusa puntu,
alare Mutrikutik
joaten naiz kontentu.
Manuel Olaizola "Uztapide"
391
Kalbaixoko festetan
ltzuli gaitezen, berriro ere, Kalbario mendira.
Irailaren 14-an izaten da hemengo festa.
Eleizkizunak eta saio ofizialak, ermitaren inguruan;
urterokoak zirenez, hain ez-ofizialak
ere ez ziren saioak, otordu ondorean eta arratsean,
Maixan baserri-tabernan.
Urte zehatza ez du Okelarrek gogoan; baiña
orduko hartan Basarri eta Uztapide izan zirela
bertsotan, bai. Saio ofizialeko bertso bat honela
amaitu omen zuen Uztapidek:
Onek ez du bururik,
bakarrik lepoa.
Basarriren urrengo bertsoaren azken bi
puntuak:
Gu ere egin giñan
zertxobaiten jabe,
ez dago leporikan
bururikan gabe.
Eta Uztapidek:
Ez nun egin bear ain
izketa zakarrik,
olakorik ez neukan
nik esan bearrik.
Berriro're esango det
duela Basarrik
lepoaren gaiñean
kozkor bat bakarrik.
Hura ez zela kozkorra bakarrik esanez eta
abar bukatu izango zuen saioa Basarrik.
Beste urte batean, Manuel Lasarte lagun zuela
joan izango zen Uztapide Kalbarioko egunean.
Meza ostean puntuka egin zuten saiotik
hauek dauzka gogoan Roman Okelarrek: