PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Manuel zana jaio ta gizon
egin zitzaigun Zestuan,
gero bizi zan erria ere
gogotik maitea zuan.
Aingeru bat or lagun artu ta
kabia osatutakuan,
il arte berta n bizi izan zan
geroztik urte askuan.
Gazte denbora pasatu zuen
aizkorarekin basuan,
gizarajoak lan gogorrean
ain borondate osuan.
Bazun berezko argitasun bat
bere izate gozuan,
zer izango zan zenbaitek duen
eskola izan bazuan?
Bere aotikan entzun izandu
genduen bertso ederrik,
arrazoietan zuzen joango zan,
etzuen joko bazterrik.
Manuel zanak mendekoari
etzion egingo parrik,
erri au zenbat gozatu zuen
J ainkoak daki bakarrik.
Naiz baserrian egin bizitza
noiznai jeixten zan kalera,
gu ere pozak bildutzen giñan
ura zebillen aldera.
Itzal aundiko errespetuan
egingo zuen galdera,
amaika aldiz ari entzuten
gozatu izandu gera.
Berriz plazara
Uztapide zana
388
Lenengo entzun genduenean:
"11 da Uztapide zarra",
Oiartzun erri ortara bildu
giñan jendetza edarra.
Azken agurra egin naiean
begietatik negarra,
itzaldu baitzan urte askoan
argi egin zun izarra.
Bagenekien gizarajoa
gaixo zebillela aurrez,
ta Oiartzungo elizan sartzen
egun artan etzan errez.
Batzuek antxen errezatutzen
eta besteak negarrez,
il zan amaika egi esanda
guretzako on bearrez.
Lagun maiteak emen utzita
aldegin zuen betiko,
ni Jaungoikoa izan banintzan
ez nion jo aten utziko.
Gurekin emen bearko zuen
eternidad e guziko,
sinistu ere ezin det berriz
ez degula ikusiko.
Doai aparta k bazenitun zuk
gure Jainkoak emanak,
ainbeste ziran zoragarriak,
Manuel, zure esanak.
Geientsuenak gogoan ditut,
zail da edukitzen danak,
al dana egiten saiatzen gera
zure lagunak giñanak.