PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

kan etorritako langilleak deskantsatuta
egoten dira, ta berak egin ta besteari eragin
egiten dute. Armoni ederrean apaldu
ta oera joan giñan.
Asteartea zan urrengo eguna. Lasaoko
Agerren pasa genduan Txankartak eta nik,
eta Agustin da Jeronimo Urki-aundin. Guk
danak ebaki giñuzen.
An ere lagun ona bagenduan. Gero ere
nere laguna zan ura: Gallaiko Jose Mari.
Donostin bodegoia euki zuan gero arek,
Santa Mariako eleizaren ondoan dagoan
31 de Agosto kalean. Aretxen alargunak
dauka orain ere bodegoia. Semea ezkonduta
dauka, ta bera urte batzuek badira il
zala. Nik Donostian iñor lagunik banuan,
uraxe bato Baña Jaungoikoak beregana eraman
zuan. Aretxek lagundu zigun.
Agerren gariak dana urak pasiak zeuden(1).
Lasaoko erreka aren ondoan zan
gari-soroa, erribera ederra, ta dana gañetik
ura pasia. Etzegoan ederki ebakitzeko. Danak
ebaki ta lotzen ere piska bat jardun
genduan. Ta garaiz apaldu ta etxera bialdu
giñuzen.
Gu Zestuako bañu-etxe aldean bera, ta
Hotel Arocena-n apaltzen ari ziran. Piano a
jotzen ari zan batenbat. Ala dio gure Txankartak:
-¡La ostra! Onako auek guk baño gerri
bigunagoak eukiko dizkitek!
Nere erantzuna:
-Bai, motell! Mundu onetan igualdadea
bear litzakeala esaten dutenak ere badituk,
baña etziok urrean!
Gu, abarka zarrak tírrís-tarras tirrís-tarras
giñuzela, anka lurrari kendu ezinda, ta
aiek apaltzen piano-otsa entzunez.
Guk aurrera jarraitu genduan. Agerretik
Uztapidera ere ez dago urrean. Ordu ta
erdi bat bear dira, ta gizon nekatua ez da
akordatu gabe joaten.
Manuel Olaizola "Uztapide"
89
Urrengo eguna Txankartan pasa genduan.
Gure auzoan dago etxe ori, ta sosegu
ederrean etxeratu giñan.
Urki-aundiko lanak eginda Agustín da
Jeronimo ere etxeratu ziran. Agustin Txankartara
etorri zan; da Jeronimo, berriz,
etxean ere eldu zirala ta bertan asi zan ura.
Gu, asteazken-goiza zan da an giñan,
Txankartako so roan goiz aski, Agustin da
ni. Etxeko bi anaiak ere atera ziran: Juan
Kruz ta Patxi, etxeko gizona.
Asi giñan gari ebaten, da ixilik, bota batek
eta bota besteak. Etxeko bi anaiak ere
gari-ebatalle ederrak ziran. Aiek jo egiten
zuten, etxerako ari baitziran. Gu ere nekatuta
geunden; baña, piska bat berotu giñanean,
ezurrak bigundu ziran.
Saio bat egin genduan, da gosaltzera
joateko. Joan etxera ta gosaldu. Ta itzegin
ere jatorduko denboran egin bear. Lanean
ari dala, gizon nekatuak, benetan ari bada,
ez du izketarako gogo aundirik.
Asi gera berriz ere, gosalduta. Patxi ori
gizon aundia zan, da garia ondo ebakitzen
zuan arek. Ura nere ondoan. Gu aurreko
egunetan ere nekatuta geunden; da ura,
berriz, deskantsatuta. Rasta-rasta asi zan,
da nere artean:
-Ez dek bentaja aundirik kenduko!
Ta jotzen nituan nik ere egiñalak. Ta,
ala, amarretako piska bat egin bear zala. Jarri
gera soro-baztarrean eserita, ta:
-Eguardirako pasako al degu orain artuta
daukagun sail au? -nik galdetu nuan.
Eta Patxik erantzun zidan:
-Gaizki ibilli bear du!
Soroaren lautik bat bezela ematen zuan;
da, ura eguardirako ebaki ezkero, bi egunetan
soroa ebakiko ote genduan, ba? Gosaldu
ta jaiki gera; ta eguardirako sailla
ebaki genduan, da illuntzerako bestea.