PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Manuel Olaizola "Uztapide"
7 Bakarrik triste dago Lanari utzitzera
gizona munduan, gaude beartuta,
beste lagun bat bear ez dago jarraitzerik
beti onduan; broman artuta,
erretira txar asko nola arkitzen geran
egiten genduan, urtetan zartuta,
geienetan etxera aspalditxuan gaude
garai beranduan; erretiratuta;
pakia goguan, ajiak sortuta,
jakin non nenguan, ezin indartuta,
munduko zeruan, ongi aspertuta,
gizonen moduan; jenio-txartuta,
eriotzen bildurrik lengo gaztetasunik
etzan orduan. ezin lortuta.
8 Gazte izan giñala Guri etzaigu palta
nai adierazi, gorputzeko otzik,
orduantxe kontentu ardo pixka bat ezin
giñan gu bizi; eran det utsik;
osasunik ez leike janarekin ere ez
dirutan erosi, piperrik da gatzik,
ez giñan ibiliko mediku jaunari ez
lanaren igesi: kontra egin itzik;
bera da lenbizi ez sendatzen gaitzik,
ta gaztetan ezi, ontan iraun baizik,
ondo irabazi non det lengo antzik?
duenak merezi; Len etzan akatsik,
sasoi dunari lanik berriz osatzeko're
ez galerazi. ez esperantzik.
9 Len izanagatikan Bertsuak jartzen ditut
sasoiko azkarrak, Oiartzun partian,
ai gerade artutzen ni saiatu naiz beintzat
tratu ederrak; al dan artian;
gauz asko erakusten aurten ezin dedana
ditula bearrak, urrengo urtian,
gaztetan izan gera jarraitu onenbeste
gerenez zabarrak; geran bitartian;
beti kristau zarrak ez dana kolpian
dauzka egun txarrak, da era torpian,
bajatu indarrak, patxara batian
da jendien parrak; lagunen tartian;
orduan artzen dira ixilduko gerade
suak da garrak. lurperatzian.
35