PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Aateentzat ere toki ona zegoan: erreka
bertan, da ongi.
Aateak arrautza asko egin ziguten.
Lenbiziko urtean berreun da amar, da
bigarrenean eun da larogei esan zigun
saldu zituanak; eta egin zituzten ainbeste
eta geiago ere. Etzigun batere gezurrik
esan.
Baña, bi urte oiek pasa ziranean, kontuak
atera giñuzen, eta jan zituzten pentsuak
geiago balio zuten, egin zituzten
arrautzak baño.
Arrautzak danak gabean egiten dituzte
aateak. Larogei aatek irurogei ta
emezortzi egin izan zituzten, eta ura izaten
zan edertasuna, goizean txabolako
atea idikitakoan! Txabola txikia iza ten
zuten, da lur estali iza ten zuten arrautza.
Zeñek esan, ura ala ikusita, aiek etzutela
jateko ainbat eman bear? Baña asko
bear, ordea, jateko ere.
Bi urtean eduki giñuzen aateak; eta
aiek baño oberik etzala izango beste batzuek
jarrita ere, eta utzi egin genion aateak
edukitzeari
Corredores indios zan aate oien izena.
Usurbilko Pagolaren etxetik ekarriak ziran
aate oiek. "Con el ave de pico no se hará
rico" esan zuanak, zerbait esan zuan.
Olloakin ere ez genduan irabazi aundirik
ikusi, eta arriskua galanta galtzeko;
eta utzi egin genion olloak edukitzeari
ere. Guk gero geiago jartzeko asmoak giñuzen,
ondo asi bagiña; baña ez giñan
gustora ari, eta bertan bera utzi genion.
Guk olloak eduki giñuzenean baño
gauza gutxi geiago balio du arrautzak;
eta, pentsua, berriz, zer preziotan dagoan,
begiratu besterik ez dago.
Orain olloakin ari diranak, ez dakit
nola ari diran. Ollo-tokiak oso ondo egiñak,
automatikoak, gizon batek berrogei
Berriz plazara
326
milla olloen lanak egiteko moduan jarrita
ta orrela; gaur, bes tela, esku-Iana
asko kostatzen da. Lareun edo bosteun
ollori begira jarri gizona ta ez da konturik
orain.
Guk buru-auste ederrak ibilli giñuzen
geren olloakin, eta atzenean diru­
-puska bat galdu ta erretira egin genduan.
Txabola ere dana bizkarrean guk bi
anaiak ibillia da; eun da geiago metro
kuadroko txabola, ederki bizkarrak nekatuta
jasoa. Bidetik ogeitaka metroak
bazeuden, da andik dana bizkarrean eraman
bear. Asi blokeak eta morteroak eta
zurajeia, tella ta danak. Orain antxe dago
alper-alperrik, ezeren serbiziorik egiten
ez duala.
Lanean egin degu saio bat, eta orain
deskantsatu egin bear degu.
Gu onera etorri ta laste, barrikote bat
izan zan, Talare izeneko ostatu batean.
Nik orain andrea detan onen etxean
geunden gu jaten, Bidealden, da aren aurrez
aurre dago ostatu ori, Talare. Larunbat
batean zan barrikotea. Jeneralean ala
izaten dira barrikoteak, batenbatek trago
bat geiegi edan balu ere, astelenerako
senda tu dedin. Ez det uste askotatik
bat deskuidatzea arritzekoa danik.
Gu ere joan giñan, ba, anaia biak, barrikote
orretara, eta egundoko jendetza
giñan.
Barrikotea zer dan galdetuko du zenbaitek.
Oso esplikazio erreza du onek.
Barrikotea da barril koskor bat sagardoz
betea, aundixeago edo txikixeago, neurri
jakiñik ez duana. Sagar jo-aldia egiten
danean betetzen da; ta, al baldin
bada, atzeneko pizarrakin bete berde­
-berdea, ta etorri dedilla aguro. Orixe da
barrikotea.
Esan bezela, jende asko giñan; eta,
Oiartzungo oitura, piska bat berotzean