PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

-Caurko gaztedia joan dek pikutara!
Arek esango zian:
-Gaurko gazteen aukerak guk eduki bagiñu,
auek baiño txukunagoak izango giñuan,
bada!
Azken-azkenean egin zuen Uztapidek
beste oso gauza zail bat: Txirritaren leen
esa n dedan gurditik zearo jetxi gabe, Basarrirenera
pasa eta bai irugarren aldaketarenera
ere, or Azpillagak eta Lopategik
garatu zuten bertsolaritzara; piska bat,
orrela, bertsolaritza erreboluzionariora.
Orretan ere golpeak eman zituen Uztapidek.
Or ere sartu egin uan ura.
Adibide bakarra dek: Donostian mututu
zan egun artan, egun artan ez, urrengoan,
Lopategi poliziak eramanda ibili uan, egun
artan kantatutako bertso politiko batzuk
ziraIa eta. Baiña, mututu ez balitz, Uztapidek
ere seguru asko joan bearko zian poliziara,
zeren egun artan politika aIdetik
kantatu zan bertsorik fuerteena Uztapiderena
uan.
Azpillaga eta Lopategi an ituan, e? Baiña
egun artan Francoren diktaduraren kontrako
irugarren gurdi artan ere sartu egin
uan Uztapide.
Kalea, festaleku
-Ori egiteko izan bear dik ideak garbi
eta bere buruarekin segurantzi bat, eta gizon
argia bear dik izan. Iru beIaunalditan
ibili uan, eta iruretan topean, puntan. Ori
zaila dek bertsolari batentzat.
Or erakusten zian Uztapidek tipo berezi-berezia
zala. Cazte denbora naiko zabar
eta naiko errez eramandakoa. Ez uste izan
Uztapide Niño Jesus izan zanik, e? Manuel
uan asto koskor ederra izana. Basa-mutil
basa-mutilla. Eta, ka lera jeixten zanean,
etxera joatea aazten zitzaiona.
Manuel Olaizola "Uztapide"
377
Berari entzunda natxeok, bein baiño geiagotan,
Zepai eta biak Donostian, zerbeza fabrikan,
lanean aritu ziran garaian, aien bizimodua
egiten beste lagun batzuk ikusiko
balitu, ez liekela aurpegira begiratuko.
Piska bat ulertzekoa dek, Uztapidek eta
Zepaik kalea, iria, festaleku bezela ezagutu
ziaten eta. Aiek iru illabete edo Iau mendian
egin eta kalera jeixten ziranean kobrantzaren
bat edo paperen bat egitera, edo
ikatza saltzera, nai dekana egitera jeixten
ziran garaian, egingo ziaten goizean taberna
batean gosaldu; kontuak edo egin
bear ziranak egin; gero, beste taberna batean
bazkaldu; beste batean afaldu; illuntzean
bertso saioa egin eta etxera. Aientzako,
kaIea festa egiteko toki bat uan.
Kaleko langille arrunt batek goizean jeiki
eta lanera. Cero, berriz etxera etorri. Txikitoren
bat artuko dik eta bazkaldu, kafea
artu eta arratsaldean lanera. Kalean bizi
leikela lana egiñez, langille bezela, ezta?
Baiña aientzat, bein kaIera joan ezkero,
kalea uan festaIeku bat. Eta aiek txip ori aldatu
gabe pasatu zizkiaten leenengo urte
oriek. Sasoi galanta berekin eta lana egingo
zien, irabazi bear zalako eta joan bearra
zeukatelako. Baiña andik irten orduko, sagardotegira;
ara edo onera, eta gaupasak
eta erretiratu gabe askotan.
Ala ere, seguru natxeok ni arek, zebillen
tokian, ez zuela galduko Uztapide-izate ori.
Cero uan irudi serioa, gizon, bertsotan
arrazoizkoa. Izketan ere bai. Maaian ere
bai. .. Zebillen tokian, beti bazian alako berezitasun
bat, eta orregatik uan erri guztiak
maite zuena.
Plaza-gizon, ore ka gordez beti
Bere belaunaldikoetan gehien kantatu zuen
bertsolaria Uztapide izango zala iradoki diogu
Imanol Lazkanori.