PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Bere lagunarekin aspaldian egon gabe
zegoan. Asi ziran gaztetako kontuak berritzen.
Ordua akordatu gabe pasatzen
genduan. Bazkaltzeko ordua bereala. Bere
koiñata etorri zan, gosetu al giñan esanez.
-Nai dezunean ekarri. Gu jateko pronto
gaude -esan zion Manuelek.
Laster ekarri zigun. Ni aurrena nintzala
jaten. Serbitzu ona. Denok ederki bete giñan.
Alako jatekoak ekarri zizkigun. Postrea
ere, saiatu ziran gozotik. Ni aiei begira:
fruta besterik jaterik ez, azukrea goien
zebillelako. Gero, kafea. Kopa bana ere bai.
Kontua samurtu zitzaigun denoi. Baten
tokian, bi batera izketan igual. Ola ari giñala,
agertu zitzaizkigun iru lagun, errian
bertakoak, Manueli bixita egiñez. Gero
kontu geiago, bateko eta besteko. Tartean
apaizen kontuak atera zituzten.
Ni ere, ixilik ezin egonda, asi nintzan esanez
leengo aldean lan gutxiago edukiko
zutela, konfesatzeari utzi geniola ta.
Uztapide bildurtu egin zan astakeriren
bat esango ote nuan apaizen kontra:
-Ez asi, Bixente, bat bertan daukazu ta.
-Ez, Manuel. Apaizen kontra ni ez naiz
asiko. Urte batzuetan nere etxean nituan.
Bat, ezaguna seguru: don Salbador Irigoien.
Denak ezagutu zuten. Esan nien:
-Ura izan nuan nere bigarren aita. Eskolan
berarekin ibili nintzan. Akolito ere bai.
Oso eiztaria. Eizera joan bear zuan goize
Berriz plazara
340
an, lauretan jeikitzen zekian. Neri besotik
elduta, esnatzen niñun, meza laguntzeko.
Sakristira joatean, pezeta zillarra ematen
zidan. Gustora joaten nintzan.
Orregatik esan nien ez nintzala apaizen
kontrakoa, laguna baizik.
Orrela bukatu genduan egun artako ibillaldia.
Oiartzungo Madalen-soro pelota-Iekuan
Eta au esan gabe ez det utzi nai. Andik
laster, bertso-jaialdi bat jarri zuten Oiartzungo
Madalen-soro pelota-Iekuan, igande-goiz
batean.
Ara joan giñan suia eta biak. Antxe topo
egin nuan gure Manuel. Eskua eman eta
esan nion:
-Zer moduz zabiltza?
-Ementxe. Ola ateratzen geran arte,
ondo. Eta zu? -galdetu zidan.
-Ni ere ementxe. Gora ez degula egingo
badakigu. Beera egin gabe eutsiko bagenio
...
Erantzun auxe eman zidan:
-Beerakoa badakigu datorrela. Golpean
ez dedilla etorri.
Antxe pasatu genduan ordubete bat, bertsoak
entzunez eta kontuak esanez. Nork
pentsatu bear zuan azkeneko itzak esa ten
ari giñala alkarri? Geroztik ez nuan berarekin
itzegin. Jaunak berekin dezala!
Bizente Barandiaran,
Itsasondo / Altza