PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

-Eorrek ekarri uan, eorrek atzera bialdu
dek -nik esan nion-. Ez daukak iñorgatik
zer esanik.
Guk zerbait esango ote nion bildurrak
etorri zan Txankarta. Ez genion ezer ere
esan. Uretara ere geok joan bear; baña artzen
genduan astia, ta aurrera.
Bostetik laura jetxi giñan lagunak, baña
bereala txikitu giñuzen Trikuango egurrak,
eta ikatzak etzegoala egosterik esan zigun
Olanok.
Eta Palazion an zeuden len txikitutako
egurrak. Ara joan bearko zala ta preparatu
giñan.
Bañan bat gaixotu: Agustin Usarrua. Ta
gaixotu bakarrik ez: il gañera! Zer zuan berririk
gabe joan zitzaigun mutilla, ta sasoirik
onenekoa gañera, ogei ta amalau urtekoa.
Pena aundia izan genduan. Manta baten
azpian egiten genduan lo. Egun batetik
bestera, ogia baño obeagoko mutilla
joan zan mundu ontatik, eta zeruan gerta
dedilla.
Lautik irura jetxi giñan, da Palaziora
iru joan giñan da asi. Txondor-plazak egiten
asi giñan. An lenago egurra juntatuta
gendukan. Guk txikitu-ala, danak bide
zear baten aurrera eraman, da goitik bera
beko erreka-zulora botatzen zituan etxeko
nagusiak. Gero txondor-plazak egin da
kargatu beste lanik ez gendukan, eta kargatu
giñuzen. Berealaxe tapatu ta sua atera
genduan.
Txabola ere egoki gendukan txondorrak
zaitzeko. Ta danak bertan.
Erreka ere bai. Amorraiak ere bazeuden;
da gu, J eronimo ta ni, Txankartak
siesta egin bitartean, errekara joaten giñan,
da baita amorraiak arrapatu ere. Eta
apaltzeko askotan izaten giñuzen amorraiak.
Manuel Olaizola "Uztapide"
91
Ala, ikatzak ego si giñuzen ta txondorrak
garbitu; ta ikatzak ateratzen asi giñan.
Txondor txikiren bat bazegoan artean ere
egostekoa; baña, goizean ikatzak aterata,
arratsalde arte alperrik egon bear genduan.
Da Artzabaletan-edo belarrak ebakitzeko
zeudela, ta osaba neukan ano
Nik, joan nintzan ara ta egin nuan tratua:
ogei ta iru duro prezioa. Belarrak, danak
ebaki bear ontzeko zeudenak.
Joan da asi giñan. Goizean ikatza atera,
Jeronimo utzi arratsaldean zakuak betetzeko,
ta aide joaten giñan Juan Kruz ta ni
Artzabaletara, ta belarrak ebaki. Ta an ere
gogor; belar-malla artu ta entrega tu. Zail
samarra zan an belarra, ta egiñalak egiten
giñuzen.
Otordua berak ematen ziguten. Eguardarte
batean egarritu egin nintzan an ari
nintzala, ta ura ekarri bearko genduala. Ta
Txankartak esan zidan atzera, denbora
bear zuala joaten ere alegia, parra eginda.
Baña ni joan nintzan.
Azpiko aldean an zegoan Zestuako depositoa,
ta ara joan ta ekarri nuan ura, freskoa
ta ederra. Bertan egin nuan trago aundi
bat, eta:
-Edan zak, Juan Kruz, ik ere!
Eta eman nion beste lagunari ere, ta askoz
obeto lanerako ere.
-On egin al dik urak?
-Bai; etzidak kalterik egin, ur-zale aundia
ez nauk ni baña -esan zidan Juan Kruzek.
Illunabar batean joan gera, belar ebakitzen
jardunda, txabolara; ta an zegoan, guri
aparia emateko zai, Jeronimo gizarajoa.
Lana egin ezin-ala ark ere zakuak betetzen
da abar, ta patatak ur gañean arin samar
zebiltzan. Atera ditu patata oiek platerara.
Ala dio Juan Kruzek: