PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Artzaiak ere negu beltzian
baditu egun tristiak,
nai ordurako ez dira juaten
aldi batzutan astiak;
egualdi ona desiatutzen
batek bezela bestiak,
udaberria noiz etorriko
zai daude artzai guztiak.
Ardiak ere tristetzen ditu
neguko busti ta otzak,
ori ezer ez balitz bezela
gaiñera gastatu sosak;
artzaiak berak uste baiño len
zimurtzen dirade poltsak,
egualdi ederrak datozenian
mendira juateko pozak.
Gazte-denboran ibillia naiz
ni're piska bat artzantzan,
bildur gogorra izaten gendun
denboralien mudantzan;
txarrari alde egin nai beti
iñondik al baldin bazan,
pobria bizi oi dan bezela
beti geroko esperantzan.
Txakur gabeko ardi-zaitzia
penosua izaten da,
ardia iñork nai ez lukian
tokira azkar juaten da;
guk nai genduan tokian berriz
mokaurikan ez jaten-da,
arri tiraka gelditzen giñan
beso guztiak etenda.
Ardia jarri zuk nai badezu
paotxik ederrenian,
iru edo lau mokaro jango
dizkizute aurrenian;
amar minutu baño len an da
larrerik zakarrenian,
txakurrik gabe kostako zaizu
idukitzen barrenian.
Berriz plazara
42
6 Gaurko artzaiak ikusten ditut
geienetan etzanian,
lenguak ere etzaten giñan
beste lanik etzanian;
lengo konturik ez dago orain,
zakurrak gogoz lanian;
orrelakorik etzan iza ten
gu artzai genbiltzanian.
Artzaiak ere beste guztien
antzera baditu lanak,
sinistu ere ezin litezke
esango bagiñuz danak;
geienak nola egoten diran
ongi naiari emanak,
beste lanikan ez du egin nai
bein ortan probatu danak.
Epaillaren atzen aldera
asiko zaigu kukua,
bitarte ortan supritutzeko
bada denbora naikua;
une artako artzaien poza
ez da, ez, nolanaikua:
«Aurtengua're pasako degu
gurekin bada Jainkua!»
UN egua juan da etorri zaigu
lore-illaren aurrena,
egualdi onak asiak dira,
pasia degu txarrena".
Oraingo ontan lasaitu zaio
artzai zarrari barrena,
laster ikusi bearrak gera
Aralar puntan barrena.
«Negua pasa penatuta ta
orain mendira baguaz,
ni ere ez naiz asarre eta
ardiak pozak dijuaz;
zutik ibiltzen ikasitzen da
mundu ontan amilduaz,
ai zer egunak pasako'itudan
perretxikuak bilduaz!»