PDFa jaitsi - Euskaltzaindia

Anai maiteak, ez da
oraingo berria,
mundua egin zanean
hertan ezarria.
Kanpotar askok dute
onen egarria,
baña guria zera
zu, Euskalerria.
Munduan bizitzeko
danok erri bana
bear iza ten degu
egiteko lana.
Auxen da Jaungoikuak
guretzat emana,
aitortutzen dizugu
portatu ziñana.
Ni suerte batekin
emen sortu nintzan,
da ikusten dezute
zer moduz gabiltzan.
Konpondutzen gerade
guk nai degun gisan,
beste leku batian
obeto ezin izan.
Beren erriarentzat
sekulako pamak
eman izan dituzte
atzerritar danak.
Gu gera azkarrena
oartzen geranak:
ez dira juaten berriz
etortzen diranak.
Emengo basuetan
entzun det batzutan
kukua jotzen zugaitz
aundi baten puntan.
Al dakizu orduan
zer pentsatu dutan?
Edertasun au ez da
pagatzen dirutan.
Berriz plazara
102
6 Emen basuak ditu
milla edertasun,
jakin bear zenduke,
ez dakit dakizun:
zenbat txoriren kantak
entzunak dituzun,
eta biotzeraño
sartu zitzaizkizun.
7 Emengo ondartzakin
egin dute amets
amaika kanpotarrek,
ikusitzen danez.
«Abek dirade toki
ederrak! » esanez,
or dabiltza Jaunari
eskerrak emanez.
Aurten ikasi badu
onuntza bidia,
urrengo urtian ere
badator jendia.
Euskalerrira pozik
etorritzen dia;
ez, baleukate beste
toki bat obia.
Euskalerria zer dan
gaur baño lenago,
bertan bizi naiz eta
ikusia nago.
Jardin bat bezelako
dotoria dago,
danetan politena
oker ez banago.
Ezin nintzan aspertu
ni onelako gaiz,
baña ixildutzea
obe degu garaiz.
Ementxe sortu nintzan
da emen ilko naiz,
burutikan ziaro
nastutzen ez banaiz.