LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

XlI.- AMORE GOGORRAREN DESPITA
1 Andre eder jentil batez hautatu zait begia,
herri orotan gauza oroz eztu bere paria;
othoitze bat banegion larradala egia,
biderikan lizatenez ninzan haren grazian.
5 Respostuia eman deraut luzamendu gaberik:
- «Kortesiaz hon deritzut nik zuri hain segurki;
berzerik nitan eztukezu, abisatzen zitut nik;
gazte zoroa nizan arren, enukezu hargatik».
9 - «ZU gaztia bazir'ere, adimendu hon duzu;
nik zugatik dudan pena, othoi, sendi ezazu;
zuretako har nazazu, bizi nahi banuzu;
ni zugatik hil banadi, kargu handi dukezu»,
13 - «Ohoria galtzen dela plazergitia gaitz duzu;
niri horla erraitia zuri eman eztuzu;
gaixteria egitia laido dela dakizu;
ni erhoa, zu jakinsu; beha enakidizu».
17 - «Zuhaur nahi bazirade, ni segretu nukezu,
gure arteko amoria ehork etziakikezu;
sekretuki minzatzeko, othoi, bide idazu;
enekila minzatziaz gaitzik ezin dukezu».
21 - «Gaizki egin dadinian, jendek sarri dakite,
ene gaizki egitiaz enek laido lukeite;
zu eta ni elgarreki unsa ezin ginate;
zaude ixilik, zoaz horrat eta hobe baitate».
25 - «Hitz horrezaz erdiratu deraudazu bihotza;
nik zugatik dudan pena hanbat ere handi da,
zuzaz beraz ezpanadi orai bertan konsola,
ene arima jalgiren da falta gabe kanpora».
29 - «Arimaren jalgitia neke handia duzu,
orai duzun penegatik zuria egonen duzu;
horrelako banitatez niri segur uztazu;
probetxurik eztukezu eta zinhets nazazu».
111