LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

104
VlI.- AMOROS JELOSIA
1 Beti penaz izatia gaitz da, ene amare;
beti ere behar duta nik zugatik dolore?
3 Amore bat ukhen dizit miragarri jentilik;
harekila ninzanian enuien nik faltarik;
nik jagoitik ezin nuke hura bezain maiterik;
haren minez orai nago ezin hilez bizirik.
7 Norkbait ere amoria niri daraut muthatu,
nik eztakit zer den bana estamendu berri du;
ohi nola aspaldian nahi etzait minzatu,
zerk anderehantu duien behar dizit galdatu.
11 Sekretuki behar dizit harekila minzatu,
ordu hartan jagoitikoz etsai ezpa baketu;
niri unsa ezpadagit, behar dizit pintatu;
ene buruia ziaidazu harendako abastu.
15 Amoria, nor izan da gure bion artian?
Muthaturik bazabiltza ia aspaldi handian,
nik zugana, dakidala, faltatu eztut bizian;
biok behin sekretuki nonbait minza gitian.
19 Ehon ere eztakusat nihaur bezain erharik:
nik norgatik pena baitut, hark ene eztu axolik;
zuhur baninz, baninzande ni ere hura gaberik,
alabana ezin utzi behin ere gogotik.
23 Jende honak, bihotza daut bethi ere nigarrez,
neure amore xotiltua galdu dudan beldurrez;
gaoaz larik ezin daidit haren gogoanbeharrez;
gogoanbehar handi dizit bethe nuien adarrez.
27 Jangoikoa, edetazu amoria gogotik
eta haren irudia ene begietarik.
Hark nigana eztaduka unsa leialdaterik,
ni ere elikaturen niz orai hura gaberik;
saroia da lohitu eta eztut haren beharrik;
nahi badut, ukhenen dut arai ere berririk.