LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

salbatzia, damnatzia, erioa eta bizia,
estenditzen orotara haren potestatia;
ezi eskapa hari ehor, dauginian manuia.
139 Mundu honetan badirogu batak berzia engana,
bana berzian egiatik batbedera joanen da;
nor nolako izan giren orduian ageriko da,
egin, erran, pensatuiak, ageriko guziak.
143 Orhit adi Jeinkoaren justizia handiaz,
nola orok behar dugun eman khondu hersia,
egin oroz rezebitu gure merexituia,
erioa dauginian, baita haren mezuia.
147 Ordu hartan afer date hari apelatzia,
hark ehori eztemaio oren baten ephia,
ezetare estimatzen xipia ez handia;
batbederak egarriko orduian bere haxia.
151 Orduian zer eginen dut, gaixo bekhataria?
Arartekoak faltaturen, kontra juje handia;
abokatzen eztakike ehork haren gortian,
ogen oro publikoki agerturen orduian.
155 Elas, othoi, orok egin orai penitenzia,
behar orduian eztukegu gero agian aizina;
anhitz jende enganatu doa luzamenduiaz,
seguraturik ehork eztu egun baten bizia.
159 Gu girade egun oroz herioaren azpian;
behar dugu prest eduki gure gauza guzia,
gure gauzez ordenatu, oso giren artian,
gero eztugun egiteko hezaz azken finian;
arimaz aski egiteko badukegu orduian.
164 Pensa, othoi, nola gauden bi bideren erdian,
salba bano damnatzeko perileko punduian;
ehor fida eztadila, othoi, banitatian;
sainduiak etziraden sarthu banitatez glorian.
168 Elas, othoi, hunat beha bekhatore guzia;
bekhatuiaz damnatzen du Jangoikuak munduia;
zeren hanbat bekhatutan deramagu bizia
eta guhaurk gure faltaz galtzen gure buruia?
172 Artzain orok biltzen ditu ardiak arratsaldian,
lekhu honerat eramaiten eguraldi gaitzian;
batbederak pensa beza arimaren gainian
nola salbaturen duen hura bere finian.
85