LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

XlII.- MOSEN BERNAT ETXAPARERE KANTUIA
1 Mosen Bernat, jakin bahu gauza nola jinen zen,
Bearnora gabetarik egon ahal inzanden.
3 Heldu behar duien gauzan ezta eskapatzerik;
nik ogenik eznuiela hongigitez berzerik,
bidegabek haritu nu bide ez nuien lekhutik;
erregeri gaizki saldu, gertuz ogen gaberik.
7 Jaun erregek mezu nenzan joan nengion bertarik;
gaitzez lagola enzun nuien, bana nik ez ogenik;
izterbegier eneien malizian lekhurik,
joan nendin, enagien ogen gabe ihesik.
11 Balinetan joan ezpaninz, ogenduru ninzaten,
ene kontra falseria bethi zinhetsi zaten;
justizian enzun baninz, sarri jalgi ninzaten;
haren faltaz hasi nuzu jaugitiaz dolutzen.
15 Berzen gaitzaz zenzatzia zuhurtzia handi da;
izterbegi duien oro nitan bedi gaztiga;
abantailan dabilela albailedi segura;
gaitza apart egoiztea bethi ere hobe da.
19 Ni, gaixoa, etsaiari nihaur jin niz eskura;
ene unsa eginak ere orai oro gaitz dira;
haren menian ezpanengo, nik nukeien zuzena;
mirakulu banagi ere, orai ene ogena.
23 Falsu testimoniotik ezin ehor begira;
halaz kondemnatu zuten Jeinkoa ere hiltzera;
bekhatore gira eta mira eztakigula,
balinetan bide gabe akusatu bagira;
pazienza dugun eta Jeinkoak gitzan aiuta;
malizian dabilena berak diro mendeka.
29 Jangoikua, zu zirade egiazko jujia;
zure gortean bardin dira handi eta xipia;
norkbait ere egin deraut malizia handia;
haier hura, othoi, barkha; niri balia egia.
113