LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

R4
97 Orhituki igandian behar dugu pensatu
zenbatetan egin dugun aste hartan bekhatu;
orhit eta Jeinkoari barkhamendu eskatu,
atorra nola arim'ere aste oroz garbitu.
101 Bi pundutan diagozu gure gauza guzia:
hongi egin badazagu segur parabizuia,
bekhatutan hil dadina bertan kondenatuia.
Berze biderik ezin date; hobenari begira.
105 Ehon ere eztakusat hain laxo den artzainik,
otsoa khenzen eztuienik bere ardietarik;
gure arimaz kargu dugu Jangoikuak emanik,
nola gobernatzen dugun batbederak so begi;
kondu hersi behar dugu harzaz eman segurki
nori baitu bere odolaz karioki erosi;
hala zinets eztazana dauke enganaturik.
112 Kontenplatu behar dugu pasione sainduia
eta sendi bihotzian haren pena handia;
nola zagoen kurutzian oro zauriz bethia,
huin eskuiak itzaturik eta buluzkorria,
116 ohoineki urkaturik, nola gaizkigilia,
eta arhanzez koroaturik mundu ororen jabia;
haren gorputz prezioso eta delikatuia
gaizki eskarniaturik eta zathikatuia.
120 Elas! orduian nola zagoen haren a[ri]ma tristia,
haren ama maitia eta mundu ororen habia,
pena hetan ekusteaz bere seme maitia
eta hiltzen begietan mundu ororen bizia.
124 Biotzian diraustazu gertuz, ama eztia,
zure orduko doloriak eta bihotz zauriak:
begiez nola zenakusan zure jabe handia
orotarik lariola odol preziatuia;
hek nigatik ziradela ari nuzu khonduia.
129 Orhit adi nola duian egin anhitz bekhatu,
heien kausaz merexitu anhitzetan hondatu,
bere miserikordiaz nola huien guardatu
eta dolu ukhen baduk bertan oro barkhatu;
eta agian hik eginen bertan berriz bekhatu.
134 Orhit adi Jengoikoaren majestate handiaz,
zeruia, lurra, itxasoa dadutzala eskuian,