LINGUAE VASCONUM PRIMITIAE - Euskaltzaindia

96
74 Mundu honek anhitz jende enganatu darama,
jagoitikoz bizi ustez haren sehi dabiltza,
guti uste duienian ehor utzi darama;
erho jokhatuia date hartan fida dadina.
78 Nihaur ere ebili niz anhitzetan erhorik,
gaoaz eta egunaz ere hotzik eta berorik:
loa galdu, pena aski, bana ez arimagatik;
orai oro nahi nuke liren Jeinkoagatik.
82 Ni bezala anhitz duzu halakorik munduian
mende oro dohatenik bethi banaglorian;
ohart giten buruiari denbora den artian,
andre honak har gitzake gomendutan agian;
hanbat bada graziosa ama ororen gainian,
jin dadinik eztu uzten hartu gabe grazian.
88 Kulpa gabe ehor ezta, haur da segur egia;
bekhatuiaz damnatzen du Jangoikoak munduia;
bekhaturik ezta izan zutan, andre handia;
ararteko zakizkula, digun barkhamenduia.
92 Bekhatoren salbatzeko Jeinkoak egin zinduzen,
bere buruia egin dizi juje justiziaren,
zu miserikordiaren refugio zinaden,
nola berak justizian ezin salba litzake,
zure miserikordiaz remedia litezen,
balinetan egiazki zugana jin balite.
98 Egundano ezta izan ez izanen jagoitik
bekhatore hain handirik ezetare satsurik,
bere bidian jaugin bada zuri gomendaturik,
ukhen eztuien barkhamendu zure amorekatik;
ez galdu da ez galduren zure gomendukorik;
zuri gomendatzen gira hilik eta bizirik.
104 Berze emaztiak ama dira zenbait haurto xipiren
eta gero obororik punzela ezin dirate;
zu, anderia, ama zira birjinarik Jeinkoaren
eta geroz erregina zeru eta lurraren.
108 Jeinkoa jaun den gauza ororen zu zirade andere;
arrazoin da mundu orok dagien zuri ohore,
ezi hala ari zautzu Jesu Kristo bera ere;
zuk bezanbat dignitate mundu orok eztuke.