CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Şair, hayatının dönemeçleri saydığı Kırmızı Karanfil, Rüzgâr Saati, Kestim
Kara Saçlarımı, Sığda şiir kitaplarından söz ederken şiirle birlikte olmak isteğiyle
kendi dünyasına kaçtığını belirtir:
101
“… her üçü de odağı ‘ben’ olan bir hayatın çeşitli
görünümlerini yansıtır. Aşk, sevgi, ayrılık, özlem, yalnızlık, çeşitli
acılar, sevinçler. Bu yalnızlık, o günlerde sanatçı kişiliğimin bir
parçasıydı. Koca bir kalabalığın ortasında bile, kendi içime kaçıp
saklandığımı, bunu sık sık yaptığımı ansıyorum. İletişimimi kesiyordum
ya da en aza indiriyordum. İsteye isteye. Şiirle birlikte olabilmek isteği
bu. Ama hep orda kalamıyordum. Kalabalığa, ya da başkalarına
döndüğümdeyse, kendimi dıştalanmış buluyordum. Orda, yalnızlığın
hiç istemediğim faslı başlıyordu. Bu durumla nasıl baş edeceğimi
bilemiyordum. Çocuklarım doğuyordu. İstiyordum, seviyordum onları.
Onlar hayatıma girince, kaçıp saklandığım yalnızlığı yitirdim. Ama
sonradan, kendimi istemeden buluverdiğimden de kurtuldum. Murat,
Can, Aksu… Birer tansıktılar(Onur ve Deniz sonraki şiir döneminde
doğdular. Değişmemi sağlayan nedenlerden biriydiler.” 52
Gülten Akın’ın “ Selim’in Ayağı” adlı şiirinde de bir çocuğun ayağında bütün
bir yaşamı gören, hisseden anne duyarlığı öne çıkar.
Çocuğun ayağı çıplak
Çocuğun ayağı hınzırca güzel
Suyun dibi ışıltılı
Çocuğun ayağı suda en güzel
52- Gülten Akın, Şiiri Düzde Kuşatmak, 2. Baskı, YKY, İstanbul, 2001, s.146-147.