CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Gök gök olacak
Yer yer olacak
Ve yeniden başlayacak maceramız
(Alınyazısı Saati 6., Gün Doğmadan, s. 649)
Şair, yaşanan zamanın olumsuzluklarından, değer yargılarının yok
olmuşluğundan söz ederken anneyi yüceltir. Şiir dilindeki sapmalardan yararlanan
şair yarınlara iyilikler bırakacak kişilerin “Bir beni anan doğuran kadınlar” olduğunu
belirterek anneyi güzelliklerin, iyiliklerin devamı olarak algılar. Kendisini doğuran
kadınlar diyerek ayrıca bir şair olarak kendine olumlu anlam yükleyerek, hayatın
güzelliklerini göstermede aracı olduğunu belirtir. Bu bağlamda anne, şairin diriliş
düşüncesinin devamını sağlayan öğedir:
Bir beni anan doğuran kadınlar kaldı
Çocuklarını kaçırmasınlar diye al kadınları
Elmalarını ısırdım öfkeyle
Rüzgârına bir çıban tohumu ektim
Böylece iz bıraktım
Benim mirasıma yeryüzünde
(VI. , Gün Doğmadan, İstanbul, s. 447)
Şair içinde yaşadığı çağı ve bu çağın içerdiği karışıklı anlatırken bireysel
acılarını, yalnızlığını, aşkını, sevgiliye seslenişini arayışını da aktarır. Bu aktarımda
“anne” bir araç olarak karşımıza çıkar:
İnsan ölünceye kadar emen haber memesini
Kurumuş çeşmelerden işiten anne sütünün sesini
Ölüm bile gelir insana bir anne haberi gibi
448