CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Kestin beni, kestin beni, kestin memeden!
(Anne I, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s.14)
Asya annesizliğin acısını şiirlerinde sıkça aktaracaktır. O çocukların hakkının
sevilmek olduğunu vurgulayacaktır:
Boşlukta susuzca özlemişler aşkı…
Güller gibi, hepsinin sevilmek, hakkı…
Baştan başa, kimsesiz çocuklar… arada
Yok kimselinin de kimsesizden farkı!
(Çocuklar, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s. 91)
Şairin bu şiirlerinden de takip edebildiğimiz annesine karşı yoğun özlemini ve
sitemini çocukluğunda hatta bebekliğinde yaşadıklarına bağlamak mümkündür.
Arif Nihat Asya (Mehmet Ârif), Zîver Efendi ile Fatma Zehra Hanım’ın tek
çocuğudur. Şair bunu “Yürek” adlı şiirde de dile getirir 74
Yaş dökerek der sana bir dul kadın:
“Ağla ey öksüz yuvamın kumrusu!”
Bir dede der, hıçkırıp: “Ârif’tir o…
Zîver’imin ilk ve son yavrusu!”
74- Saadettin Yıldız, Arif Nihat Asya’nın Şiiri, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yeni
Türk Edebiyatı Anabilim Dalı Doktora Tezi, Edirne 1994, s. 3.
169