CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Ama onun umutlar benim de umutlarım olacak bundan böyle,
çaresizleri korurken annemi de korumuş olacağım biraz
O dilediğince yaşayamadı ömrünü, varlığını özgürce
kahramanlığı
Ey benim yüreğim, güç ver bana, ey hayat güç ver bana,
anneme yaraşan şiirler söyleyeyim
Boşuna yaşamış olmasın o, sonsuzlaşsın, içten, pürüzsüz
dizelerimle
Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı, nasıl çıkarsa ölçüsüz
Haykırışlar gırtlağından
Öyle bağırayım ben de, sonsuzlaşsın yüreğim, bütün insanlara
sevgiler taşıyacak kadar
Ve öylesine güzelleşsin ki her şey, öylesine erisin ki yumuşak
bir ışıkta
Behramoğlu’nun “Annem Yok Artık” adlı şiirinde annesini yitirmiş olmanın
acısı anlatılırken başka birçok temaya da değinilir. Şairin ölüm, anne özlemi, hayatı
sorgulayış, toplumsal eleştiri konusundaki düşüncelerini kapsayan bu şiirde annenin
ölümünden kaynaklanan acıyı insan sevgisi ile bastırmaya çalışır. Bu bağlamda anne
sevgisi insan sevgisi ile özdeşleşir.
“Ölürken annemleşeyim” derken şair annesine duyduğu derin bağlılığı ve
sevgiyi de dile getirir. Şair, annesinde bulduğu sevginin en saf halini insanlığa
sunmak ister. Behramoğlu şiirde insanları kendi özlerindeki sevgiyi bulmaya davet
eder. Anne de kişinin özünde var olan bu sevgiyi duyumsayan kişidir. Şair, annesinin
254