CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

ir türkü söylendi, ‘neyin tadı var?
akşam bile bitti, kalmadı çünkü...’
çekildik, bir başına kaldı o türkü;
kapılar arkamızdan kapanmadılar.
Şair bu şiirinde sözcüklerin çağrışım değerlerinden yararlanır. “türkü”
annenin yitirişli işe yakılan yalnızlık ağıtlarını duyurur adeta. Kültürün taşıyıcısı
türküler aynı zamanda insanların duygularının da aktarıcısıdır. Annenin türkü ile
birlikte kullanıldığı bir başka şiir de dikkat çekicidir. Biz bu şiirde şairin kendi
yaşamında belirttiği annesinin özelliklerine de ulaşabiliyoruz. “Sakin, sessiz bir
anne” şairin duygularını anlatırken kullandığı en özgün imajlardan biri olur.
Beklerdim, aşklar birer türküydü!
Bir kızak sanki saplanmış kara;
Hiçbir şey kımıldamaz öylece dururdu
Annemsi bir sessizlik çökmüştü duvara
( Akşam ve Çocuk, Akşam Şiirleri, s. 18)
Annenin varlığını dolaylı yollarla bulduğumuz bu dizelerde bir bekleyiş
içinde buluyoruz şairi. Öyle bir bekleyiş ki sessizlik her tarafa çökmüştür, duvarlara
bile. Şair annesi ile sessizlik arasında bir benzerlik ilgisi kurmuştur. Anne sessizlik
ile bütünleşmiştir. Annenin çocuğunu sarıp sarmalaması gibi sanki sessizlik ve
bekleyişin durağanlığı da bir duvarın odayı sarmalaması ile özdeşleşiyor. Annemsi
bir sessizlik çökmüştü duvara ifadesi şiiri derinleştiren imgelerin en özgünlerinden
biri olarak çıkar karşımıza. Yavuz, imgeler aracılığıyla okuyucunun zihninde derin
ve yaratıcı çağrışımlar oluşturur. Okurun duyuşsal sezgisel kabiliyetine yönelik
247