CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Bu bağlamda Kısakürek’in şiirlerinde “gurbet” ile “anne” birlikte yer alır.
“Gurbet” adlı şiirde gurbeti kişileştirir, annesi ile arasında özdeşim kurar:
Gül büyütenlere mahsus hevesle,
Renk renk dertlerimi gözümde besle!
Yalnız, annem gibi, o ılık sesle,
İçimde dövünüp ağlama gurbet!..
(1923)
(Gurbet, Çile, s.230)
Kısakürek, “Aynadaki Hayalime” adlı şiirde yalnızlığın etkisi ile annesini
konuşturur. Anne şefkati “öz yurdunda bir sürgün” şairin tesellisidir. Kendini
psikolojik açıdan çözümleyen şair, annesini konuşturarak yalnızlığını yoğun biçimde
dile getirir. Aslında kendi kendini teselli edemeyen şair, bu yalnızlık duygusunun
ölümle bir tutarak şiiri umutsuz ve karamsar bir havada bitirir:
Akmayan yaşlarla sıcak yüzün;
Yavrum bugün seni pek ölgün gördüm.
Gözünde bir küçük noktadır hüzün,
Neş’eni ne bugün, ne de dün gördüm.
Eğri dallar gibi kalsiz yorgunsun,
218