CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Sahir’in babası Şükrü Efendi) ve elbette vatanı, onun şairliğini besler. Fakat
annesinin tamamlayıcı kimliği bu kadın şairin duyarlılığını artırmıştır.
“İlk yazılarım çıkmaya başladığı zaman ben on dört yaşımdaydım.
Diyebilirim ki şairlik zevkimi annemden almışımdır. Çünkü annem, efendim,
gayet çok şiir okurdu. Zavallı hasta olduğu zaman daima beyitler okurdu.” 6
Çoğu şairimiz özellikle annelerinin ölümünden duydukları acıyı şiirlerinde
anlatmışlardır. Cumhuriyet dönemi şairlerinden olmasa da bizim modern şiirimizin
hazırlayıcısı diyebileceğimiz Tevfik Fikret’e bu konuda yer vermek gerekiyor.
Tevfik Fikret 12 yaşındayken annesi ölmüştür. Bazı şiirlerinde, özellikle Şermin’e
yazdıklarında bu yoğun öksüzlük duygusunu görürüz. Onun bu şiirlerinde “anne”
yerine “nine” sözcüğü kullanılır.
İçine kapanık bir çocukluk geçiren Fikret’in bir başka “Aşiyan”ı da
konaklarındaki küçük odasıdır. Aksaray’daki evlerinde şairin kendisine ait odasında
tüm eşyalarını, oyuncaklarını, kitaplarını topladığı kendine uygun bir dünyası
olduğunu görmek mümkündür.
Böyle bir dünya kurmasında annesinin ölümü elbette çok etkili olmuştur.
“Şairin annesi aslen bir Rum… Müslüman olup Hatice Refia ismini
alan bu kadın da kocası gibi oldukça dindardır. 1879 yılında kardeşi ile
birlikte hacca gider, dönüşte koleraya yakalanır ve yolda ölür.12 yaşında
öksüz kalan küçük Tevfik, Aksaray’daki konaklarında kendisine anne kadar
ilgi gösteren yengesi Naime Hanım’ın yanında yaşamaya başlar.” 7
6- Ruşen Eşref Ünaydın, Diyorlar Ki, 2. Baskı, Kültür Ve Turizm Bakanlığı Yay.,Ankara 1985, s.18.
7- Rıza Tevfik Bölükbaşı, Tevfik Fikret, Hayatı, San’atı, Şahsiyeti, Hazırlayan: Abdullah Uçman,
Kitabevi Yay., İstanbul 2005.
34