CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Doğum öyle inanılmazdır ki insana seziş yeteneği de katar. Bu bağlamda
doğumla birlikte hayatı fark ediş de başlar. “Dünya hayatındayken meğer ben doğum
deryasında yaşıyormuşum da farkında değilmişim” diyen Karakoç doğumun bir
bilinç taşıdığına inanır. Şair kendi doğumuna da aynı felsefe ile yaklaşır.
456
“ Doğduğum günü, o andaki aydınlığı, konuşan insanları, gülenleri,
ağlayanları, bahçede açılmış gülleri –çünkü bir gül mevsiminde
dpğmuşum-, birbirine muştu taşıyanları; anne babamın ilk haberi aldıkları
andaki yüzlerini düşünüyorum.” 138
Şair için doğuracak kadın bir sezgi taşır; ancak doğurmuş, anne olmuş kadın
sezgiden öte bir bilgelik kazanır:
Gebeler bizi yalan yanlış sezerler
Doğumlarda aydınlıkça bilirler
Çocuğun çevresindeki ışık
-ki onu yalnız anneler görürüler-
O ışık bizdendir bunu bilirler
(20., Gün Doğmadan, s. 214)
Karakoç’un şiirleri, iç derinliği yoğunlaştıran çağrışımlar ve göndermeler ile
doludur. Bu bağlamda anne teması, başka temalarla da yer değiştirir; bütünleşip
karışabilir. Bu bağlamda anne doğumu gerçekleştirişi, geleceğin teminatı oluşu
bakımından önemli bir simgedir:
138- Sezai Karakoç, Meydan Ortaya Çıktığında, 3. Baskı, Diriliş Yay., 1986, s.13