CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

kıskançlıktan ne yapacağını bilemez hale sokar, şairin gece yarılarına kadar dışarıda
dolaşmasına neden olur.
“Ben şimdiye kadar hiçbir sanatkârı, muharriri, şairi, romancıyı, hikâyeciyi
filan kıskanmadım.” diyerek sevdiği kadınları dehşetli kıskanmasına karşın özellikle
sanat konusunda kıskanç olmadığını belirtir.
Şairin sevdiği kadınları bu derecede kıskanmasının temelini annesine
duyduğu derin kıskançlığa bağlamak mümkündür. Şair bu duygusunu tutkulu bir
biçimde şiirlerinde de dile getirmiş, temelinde annesinin olduğu bu duygu ile –
kıskançlıkla- bile şairliğini beslemiştir.
Arif Nihat Asya da sevdiği kadını anne ile özdeşleştirir. Yıllar süren anne
şefkatine hasretini, eşinde bulmaya çalışır.
287
“Kadın, Arif Nihat’ın şiirlerinde ve nesirlerinde: sevgilidir, eştir,
kardeştir, abladır, annedir… Hayatımızı güzelleştiren aziz varlıktır.” 109
Arif Nihat’ın aşk temalı şiirlerinde hayatı güzelleştiren bu aziz varlık, çoğu
kez anne ile bir tutulur. Bu durum başka birçok şairde de böyledir. Anne eş
seçiminde, aile kurmada örnek alınmıştır. Bu durumu Ahmet Haşim’de de yoğun
olarak görmüştük. Ziya Osman da annesinin sevgisini, şefkatini, aileye bağlılığını
örnek almış, eşinde de bu özellikleri aramıştır. Nâzım Hikmet, annesinin
güzelliğinden, sanatçı yönünden, özgür davranışlarından etkilenmiş çoğu kez sevdiği
kadınlarla bu bağlamda benzerlikler kurmuştur.
Arif Nihat Asya’da da belirgin biçimde özellikle ikinci eşinde daha da öne
çıkan sevgilide, eşte anne kimliği arayışı öne çıkar:
Bir abla mı, bir anne midir özlediğin;
Gönlünden açıp bahsi, nedir istediğin?
109-Yavuz Bülent Bakiler, a.g.e., s.20.