CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Annesine özenerek başladığı resimler yanında yaratıcı sanat uğraşısıyla
zanaat arasında kurulan köprüler şairin hayal ve tasarım gücünü de artırır.
“Piraye’ye yazdığı 24 Mayıs 1938 tarihli mektup şu satırlarla başlar:
Karıcığım,
Kol saatim bozuldu. Ben de mekanizmayı çıkardım ve çerçevenin
içine sizin resimlerinizi koydum. Şimdi saate bakmıyorum, çünkü saat
mefhumunu zaten yavaş yavaş kaybetmekteyim, saate bakmıyorum,
bileğimdeki senin mini mini başına bakıyorum.” 41
Şairin resim sanatı ile uğraşmasının şiirler üzerinde de etkisi olmuştur.
Hemen her şiirinde verdi benzetmeler, ayrıntılar nesneleri dikkatlice incelemeyi
gerektiren resim sanatının özüdür. Bu bakımdan Nâzım Hikmet’in şiirleri, annesinin
etkisi ile başladığı resim sanatı ile adeta bütünleşir. Şiirlerindeki özgün benzetmeler,
betimlemeler bunun göstergesidir:
“Bacımınkiler gibi gök gözlü şehrim,
İstanbul’um”( Seni Düşünüyorum, Yeni Şiirler, s.14 )
Bu memleket bizim! (Şiirler 3 Kuvâyi Milliye, s.90)
Kalbim,
Kanlı kızıl bir bayrak gibi çarpıyor
ÇAR-PA-CAK! (Kalbim, Şiirler 1,Varan 3, s.144)
41- 100. Doğum Yıl Dönümünde Nâzım Hikmet’e Armağan, Editör: Alpay Kabacalı, Kültür Bakanlığı
Yay. Ankara 2002, s. 465.
75