CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

annesi evlenmiş başka bir ülkeye gitmiştir. Dedesi Asya’nın annesine verilmesine
engel olmuştur. Şair, annesiz babasız ve türlü sıkıntılar içinde büyümüştür. Bütün
ömrü boyunca yetimliğin ve öksüzlüğün acısını çekmiştir. Hatta Asya’nın eşi Servet
Hanım, şairin yaşamındaki hassasiyetlerin temelini annesiz büyümesinde görmüştür:
221
“Ben Arif’in aşırı hassasiyetini, aşırı alınganlıklarını yetim
büyümesine ve 43 yaşına kadar anne yüzü görmemesine bağlıyorum.” 92
Arif Nihat Asya, annesinden ayrı kalışına, şiirlerinden de izlediğimiz
kadarıyla annesini bu ayrılıştan zaman zaman sorumlu tutmasına rağmen hayatın
anlamını ve ölümü düşündüğünde yine annesini anar.
Arif Nihat Asya hayatı anlamlandırırken anneyi güçlü bir unsur olarak
kullandığı gibi genel anlamda ölümü ve kendi ölümünü anlamlandırırken de anneyi
öne çıkarmıştır.
Anne, şaire göre temizliğin, saflığın, erdemli değerlerin sembolüdür. “Anne
II” adlı şiirde ölmüş annesini bu özelliklerle öne çıkarmış, güzel dualarla minnetini
dile getirmiştir. Şair, bu şiirinde yaşanan ortama, insanlara güvensizliğe de değinir.
Anne bu şiirde güven ve huzur veren kimliğiyle dile getirilmiştir:
Mesu’ûd uyu, nûr içinde yat, anneciğim..
Sensin yine üstümde kanat anneciğim..
Ardınca ne şâhâne göğüsler tanıdım;
Lâkin ne süt var, ne tad anneciğim
(Anne II, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s. 22)
92- Yavuz Bülent Bakiler, a.g.e., s. 32.