CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

O geceler, doğan günler orada,
Kaderlerin en güzelini ördü.
Misakımillî sokağı! No. 37,
Çocuğum orada dünyayı gördü.
( Misakımillî sokağı No. 37, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri s.1951)
299
“Talihsiz ve çocuksuz bir evlilikten sonra, ikinci evliliğinde
bulacaktır o eski zamanlarda yitirilmiş yuva mutluluğunu… Artık roller
değişmiş, oğul olmaktan çıkıp baba olmuştur. 116
Ziya Osman için annesi ve babası hayatının en önemli kişilerindendir.
Özellikle değişmez temalarının içinde gördüğümüz anne baba sevgisi, artık “baba”
olmuş Ziya Osman’ın davranışlarına ve elbette şiirlerine de yansımıştır:
Baba, karşısında düşünür:
“Ana hasreti değil, aşka benzemiyor bu;
o kadar taze, o kadar başka!
Meğer sevecekmişim oğlumu...” (Ana Baba Evlat)
Seyretmek, beşiğinde şu çocuk uykusunu,
Acı gün göstermeden, dağıtmadan sürüyü,
Ayırmadan, Allahım, anadan kuzusunu.
( Her Akşam Bu Odada, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri s.107)
116-Ziya Osman Saba İçin, Yaşar Nabi Varlık Dergisi, Şubat 1974, sayı: 797, s.6.