CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

miraslarını; millî ve Avrupaî bir sanat anlayışıyla birleştirecek; bir duygu, bilgi ve
tefekkür saltanatı içinde; edebiyatımıza tarihi ve muasır Türk şiirinin muhassalası
diyebileceğimiz kudretli bir söyleyiş kazandıran, büyük üstad şairdir." 87 diyerek
şiirin bu bölümünde şairin temas ettiği tüm konuları özetler:
Bu ufuklar avutur rûhu saatlerce, fakat
Bir zaman sonra derinden duyulur yalnızlık.
Rûh arar kendine bir rûh ufku.
Mânevî ufku çok engin ulu peygamberler
- Bahsin üstündedir onlar- lâkin
Hayli mes’ud idiler dünyâda;
Yaşıyorlardı havârîleri, ashâbıyle;
Ne ufuklar! Ne güzel rûh imiş onlar! Yârab!
Yahya Kemal’e göre yaşanmış hayat kaybolmaz. İnsan toprak olacaktır;
ancak geriye anısı kalacaktır. Beyatlı bu gerçeğe annesinin ölümü ile ulaşmış,
inandığı bu gerçeği şiirlerine taşımıştır. Ölümle ilk karşılaşma şairin 59 yıl sonra da
acısını hissettiği annesini yitirmesi ile olmuştur. Şair, Ufuklar adlı bu şiirinde zamanı
bütün olarak ele alır. Geçmişi ve geleceği o anki durumuna nakleder. Böylece
zamanı bir bütün haline getirerek tüm yaşamı bir durumlar silsilesi olarak bütünüyle
görür. “ Onun filozofisi hâfızanın filozofisidir. Yahya Kemal’in şiiri kaybolan
zamanın yakalanmasıdır.” 88
87-Nihat Sami Banarlı, Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, Millî Eğitim Yay., İstanbul 1997, s. 1168.
88- Ahmet Hamdi Tanpınar, Edebiyat Dersleri, Haz. Abdullah Uçman, YKY, İstanbul 2004, s. 87.
205