CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Saba, üstüne titreyen annesine, onunla iftihar eden babasına özlemini,
geçmişe bağlılığıyla “Ben De” adlı şiirinde de dile getirmiştir. Şair, bir parkta mutlu
bir nişanlı çifte bakarken eski, güzel günlerin hayalini kurar. “Küçük mektepli”
haliyle ilk dersini, ilk gününü ve bu heyecan içinde yanı başında ona güven veren
ailesini anar:
Ben de bir zamanlar sizin kadar mesuttum,
Ben de şu parkın sıralarına oturdum,
Ümidettim, hayal kurdum…
…
Beri yanda günler akar giderdi.
Benim de bir anne üstüme titrer,
Babam benimle iftihar ederdi.
( Ben de, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri, s.46)
Çocukluğu 8 yaşına annesini kaybedene kadar çok neşeli geçen Saba,
Beşiktaş’ta doğup yine annesi ölene dek geçirdiği mütevazı, sımsıcak ve sevgi dolu
yalıyı çocukluğa özlem teması içinde anar. “… o tadını bir türlü gereği gibi
çıkaramadığı çocukluğundan bir şeyler oturup kalmıştır içinde. Ömrünün sonuna
kadar da sürecektir bu çocukluğuna bağlı çocuk yanı.” 65 “Kalbim, sen çocuk kaldın,
tanımadın kini” 66 derken şairin kendisi de bu gerçeğin farkındadır.
65- Yaşar Nabi, Ziya Osman Saba İçin, Varlık Dergisi, Şubat 1974, sayı: 797, s.6
66-Yalnız, Bıraktığım İstanbul, Bütün Şiirleri, s.99.
139