CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

ebedî hayatı arzular. Bu bakımdan şair çoğu zaman maddî dünyanın değersizliğini
vurgulayarak onu küçümser. Elbette bu hayat kavuşmak da çileli bir süreçtir, bir
anlamda işkence çeker şair. Anne de şairin bu çileli süreçte ölüm ve yaşam
arasındaki çizgiyle bağdaştırdığı önemli bir ayrıntıdır.
Her gün elim tokmakta,
Bir ân irkiliyorum:
Annem belki yatakta,
Annem belki toprakta.
Gün bitiyor şafakta:
Biliyor, biliyorum:
Tabut gıcırdamakta
Ve hevesler damakta…
(1932)
(Vehim, Çile, s.216)
Görüldüğü gibi ölüm teması anne temasının yer aldığı ilk gençlik yıllarında
bunalım çizgisinde ifade edilirken daha sonraki yıllarda dolaylı ya da dolaysız
yollardan Necip Fazıl’ın mistizmini oluşturmaya başlamıştır.
Ulus ve ülke sevgisini aşırı bir duyarlılık ve kararlı bir söyleyişle dile getiren
ve ülküleştiren sanatçı Arif Nihat Asya, şiirlerinde yoğun bir şekilde anne temasına
da işlemiştir. Belirgin bir şekilde annenin şiirlerine yansıyış, sanatçının çok küçük
yaştan itibaren annesinden uzak kalışı ve neredeyse tüm yaşamını etkileyen annesini
özleyişi ile ilgilidir. Arif Nihat yedi günlükken babasını kaybetmiştir. 4 yaşındayken
220