CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Şimdi konuşuyordur.
“Baba” demesini öğrettin mi?”
(Macaristan Notları, Şiirle 6 Yeni Şiirler, s. 44-45)
Nâzım Hikemt annesi ile babasının boşanmasının da etkisiyle derli toplu bir
aile özlemini duymuş daha sonra da çocuğundan ve eşinden ayrı kalmıştır. Bu
nedenle memleket hasreti ile birlikte kanımızca çocukluğundan bu yana getirdiği
duyguları da birbiri içindedir:
Ağaçlar duruyor, eski sıralar ölmüş,
“Park Boris” , “Hürriyet Parkı” olmuş.
Sade seni düşündüm kestanenin altında,
Sade seni, yani Memed’i
Sade seninle Memed’i, yani memleketi…
( Münevver’e Mektup Yazdınm Dedim ki Şiirler 6, Yeni Şiirler s. 124)
Yine “Memed’e Son Mektubumdur” adlı şiirinde oğlu Memed’e öğüt
verirken anne Münevver Hanımın özelliklerini sıralar. Bir kadın olarak Münevver
Hanım’ın özelliklerini sıralarken daha çok anneliğini vurgulamaya çalışan şair,
“anan” tekrarlamasıyla bu vurguyu artırır:
“ Anan ,
ipek gibi kuvvetli, ipek gibi yumuşak;
Anan,
nineliğinde bile güzel olacak
277