CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

330
gösteren bir kadında cazibe diye bir şey kalmaz... Kadın dediğin, tiyatroda bir
örneğini gördüğün gibi, erkeği peşinden çekmeli... " (Kafa Kâğıdı, s. 155)
Gerçekten de kapıyı Mediha Hanım açar. “Uykusuzluk ve yorgunluktan
gözleri mahmur" bir haldedir. Kocası ise ona tek söz söylemeden odasına çekilir.
Annenin bu fedakârlığını zillet olarak gören baba, kendisi otuz yaşında ve Necip
Fazıl on üç yaşında iken karısını boşar. Necip Fazıl'ın babası annesinden ayrıldıktan
sonra başka bir kadınla evlenir. “Yeryüzünde yalnız çile çekmeye ve en genç
çağından sonra bir daha erkek yüzü görmemeye mahkûm" olan Mediha Hanım, artık
erkek kardeşinin yanında hayatını geçirmek zorundadır. Necip Fazıl ise annesini
kanatları altındadır. Bu olaylardan dört yıl sonra da Necip Fazıl Erzurum'da dayısının
yanında iken babasının ölüm haberini alır. Necip Fazıl, o yaşına değin hayatında
"hepsi hepsi bir günlük kadar" konuşamamıştır babasıyla. İşte anne ve babanın
ayrılışı, babanın bu denli uzaklığı, ölümü, annesinin çektiği acılar sanatçıyı derinden
etkiler. O, artık annesini daha iyi anlamaya başlamıştır.
On iki ile on yedi yaşları arasında Necip Fazıl hayatının "en nazik" beş
senesini geçirmiştir. Bu beş seneyi Bahriye Mektebinde geçirdikten sonra Necip
Fazıl kendini işgal altındaki İstanbul sokaklarında bulur. Artık eski hayatı yoktur.
"Artık ne konak, ne yalı, ne bir şey..." kalmıştır. Ciciannesi konakta tek başına
kalmıştır. Ne mal mülk ne de hizmetçiler vardır. "Bana baba tarafım kapalı, yalnız
anne tarafım açık..." diyen Necip Fazıl'ın sığınacağı tek yuva annesinin yanıdır. Tüm
bu olaylar yaşanırken annesinin o içli hali, saflığı ve iyiliği, mazlumluğu Necip
Fazıl'ın kişiliğinin şekillenmesinde en önemli çizgileri oluşturmaktadır. İşte
annesinin bu halleri onda merhamet duygusunun temellerini atmış olur.
Necip Fazıl'ın annesi hakkındaki bu hissettiği duyguları fark etmesini
sağlayan şey, onun yaşadığı bir dönemlik bohem hayatı ve bu hayatla birlikte
hissettiği tezatlı duygularıdır. Sanatçının yaşadığı bu bohem hayatını Avrupa’daki
öğrencilik yılları ve bundan sonra İstanbul'a döndüğü zaman dilimi oluşturur
diyebiliriz. Necip Fazıl Avrupa öğrenciliği sınavındaki başarısı nedeniyle başladığı
üniversiteyi bırakır ve oraya bir daha uğramaz. Konağın, o, Paris'teyken ölen
ciciannesinden kalma hissesini satıp harcar. İşte bu esnada annesi Heybeliada'da