CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Bedbaht, senin canlı mıdır, cansız mı;
Yenmez mi, yenir mi –söyle- “gönlüm” dediğin!
(İstek, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s.143)
Bu açıdan bakıldığında eşte, sevgilide anne özellikleri aranırken anne’nin
çocuğuna yakınlığı, kayıtsız şartsız bağlılığı bakımından ortaklık ortaya çıkar. Anne
yerine onun kadar etkili bir can yoldaşı aranmaktadır. Şair tarafından kaderini,
bugününü, yarının paylaşabileceği, sevgi bakımından ölçütü “bacı ve anne sevgisi”
olan hatta anneden bile yakın olabilecek bir “canevi” tasarlanmıştır.
Gel ey kaderim, ey bugünüm, ey yarınım!
Gel gözbebeğim, gel canevim, gel kadınım!
Yaklaş, daha yaklaş, daha yaklaş ve sokul!
Gel ey bacılardan, analardan yakınım!
(Canyoldaşı, Bütün Eserleri Şiirler: 6, s. 52)
Arif Nihat Asya’nın bu bakış açısının kaynaklarını gerçek yaşamında bulmak
mümkündür. Şair iki kez evlenmiş, birinci evliliğinde aradığı mutluluğa ikinci
evliliğinde kavuşmuştur. Hayatının bu dönemlerinde yine zaman zaman annesiz
büyümesi etkili olmuş bu da şiirlerine dolaylı olarak yansımıştır. Şiirlerdeki annesevgili
bağlantısını daha net görebilmek için şairin hayatının önemli kesitlerine
bakmak yerinde olacaktır:
Yüksek Muallim Mektebi son sınıf öğrencisiyken, bir tarafı saraya dayanan
İstanbul’da Suadiye’de oturan nüfuzlu bir ailenin kızı olan Hatice Semiha Hanım’la
1927 yılında evlenir. Arif Nihat’tan üç yaş küçük olan Hatice Semiha Hanım, bir
zaman sonra “Arif Nihat’a yukardan bakmaya başlamış; kocasının yetim ve öksüz
288