CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

Annesi gül koklasa, ağzı gül kokan çocuk;
Ağaç içinde ağaç geliştiren çocuk…
(1982)
(Çocuk, Çile, s.74)
Şairin üniversiteden hocası olan ruhiyat profesörü Mustafa Şekip Tunç’un
çocuğu için yazdığı Ninni şiiri benzetme ve imajlarla süslüdür. “Uykunun gölünde
başın yüzüyor” hayali, özgün bir söyleyiştir. Şair, bu şiirinde bir annenin ninni
söylerken çocuğu için dileklerini alışılmamış bağdaştırmalarla sunar. İmge- gözlem
karışımı bir anlatımla değişik tasarımlar ve duygu değerleri ile “anne”nin ninnisi
huzur, sevgi ve şefkat duygularını içeren bir özellik kazanır:
Melekler dolanır bu kuytu yerde,
Ey gün kadar güzel çocuğum, uyu!
Bir gün hasretiyle içim titrer de,
Anarsın, bu derin, tatlı uykuyu.
Uyu da gündüzler su gibi dinsin,
Menekşe gözüne kirpikler insin;
Yarın, şafak vakti, içine sinsin,
Güneşle uyanan kuşların huyu.
Uyu yavrum, akşam seni üzüyor,
335