CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

O yılların yoksulluklarını ve zorluklarını annesinin ilginç hikâyeleri hafifletir.
Karaer gibi Tarık Dursun’un da edebiyat merakı annesi tarafından oluşturulur.
“Çocukluğumda, çok iyi hatırlıyorum, uzun kış geceleri annem;
kardeşimle bana romanlar, hikâyeler okurdu. İyi bilirdi eski yazıyı. Sonra
sonra ona eski yazıyı öğretmeye kalktık, zorlandık; ama bir türlü kolayına
gelmedi. Okumasını öğrendi de, imzası dışında iki harfi bir araya getirmekten
uzak düştü.
Çocuk aklımla okunanlara şaşkınlıkla kulak kabartırdım: Çok büyük
bir şeydi onları okumak. Kelimeleri bulmak, seçmek, onları yan yana
getirmek, sonra da hiç beklenmedik bir anlamlar dizisini size ulaştırmak…
Gözbağcılığı, büyücülük gibi bir şeydi, öyle gelirdi bana. Şimdi hatırladıkça
gülüyorum; çünkü annemin bize okudukları bugün kimsenin hatırlamadığı
romanlar, hikâyelerdi. ‘Faka Basmaz Zihni’nin Maceraları’ gibi, Arsen
Lüpen’in ikiz eşi ‘Cingöz Recai’ gibi sözde polisiyeler, serüven romanlarıydı
onlar.
Ama yazarın değil de okuyanını gözümde büyütürdüm daha çok.
Yazarını nereden bileyim o sıralarda? Bazı bazı annem, bir okuduğunu yine
okurdu da daha bir şaşardım; nasıl olurdu da yine aynı şeyleri kelimesi
kelimesine yineleyebilirdi, tekrarlardı bize.” 28
28- İbrahim Minnetoğlu, Şair Ve Yazarlarımız Nasıl Yazıyorlar, Minnetoğlu Yay. İstanbul, s.215.
53