CUMHURİYET DÖNEMİ ŞİİRİNDE ANNE

alır.
339
denilen hastalıktan yatmış, artık ümit kesilmişken mucize kabilinden
iyileşerek hayata dönmüş, zayıf, ince, ruhu mevlütteki, Yunus Emre’nin
ilahilerindeki saflıkla dolu, kalabalık ailenin işlerini o zayıf vücutla
karşılamak için çırpınan bir kadındı.” 125
Karakoç’un annesi, 52 yaşındayken 1957’de vefat etmiştir.
İşte Karakoç’un annesi sanatçının eserlerinde ülküleşen annenin de içinde yer
Karakoç’un anneyi “Çocuklara açılan mavi kırmızı bir pencere anne” diyerek
özetlediği önemli şiirlerinden biri olan, “Sesler” şiir kitabında yer alan “Köpük”
başlıklı şiirinde anne, kadının anneleşme sürecini de anlatır. Şaire göre kadın, anne
olduktan sonra bambaşka özellikler sahip olacak, merhamet ve acıma ile
sembolleşecek başka bir kutsal boyuta erişecektir. Şair bu şiirde yarattığı heykel
imajı ile ölümsüzlüğü ve örnek oluşu da anneye yüklemiştir. “yontmak” ifadesi ile
sanatı çağrıştıran şair, anneliğin bir yaratım bakımından bir sanat olduğuna da
gönderme yapmıştır. Kadının anneleştirilmesi, onu inceltmek, bir sanat eseri gibi
güzel ve anlamlı algılanmasıdır. Kadın anne olduktan sonra bir taşın yontulması ona
şekil verilmesi gibi değişmiş soyut özellikler içinde barındırarak yücelmiştir. Şiirde
Karakoç, anne ve çocuğu buluşturmuş, annenin çocukla olan bağı da öne çıkarılır.
Şiirde anne çocuğu hayata bağlayan renkli pencereye benzetilir. Çocuk hayatı,
öğrendiği her şeyi annesi aracılığı ile keşfeder. Anne çocuğun iletişim aracıdır. Bu
anlamda anne, çocuğunu çözebilecek ilk kişi de olur:
Bir kere kente girdin
Bir kadını al onu yont anne olsun
125- Bahtiyar Aslan, Sezai Karakoçun Eserlerinde Kadın ve Aşk Olgusu, (Muğla Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi) , Muğla
1998, s. 39.